Güvendiklerine güvenme!

 

Sırtım pek, çevrem geniş deyip sakın övünme

Zora düştüğün vakit bütün dostluklar biter!

Kendi yağınla kavrul dostlarına güvenme

Bir gün dara düşersen herkes yanından yiter!

 

İflas ettiğin vakit yanından ilk kaçanlar
Senden yararlananlar, bir de avuç açanlar
Çünkü batan gemiyi ilk terk eden sıçanlar.
Allah'a güven, korkma, sana kefil O yeter!

 

Dost sandıkların seni ayıplar kırıtarak

Yanına gelse bile ayağın sürüterek

Nasihate kalkışır üstelik sırıtarak

“Ben sana demedim mi?” deyip kuş gibi öter!

 

Seçersin o vakitte artık akla karayı

Sana ebedi vermez istediğin parayı

Haciz olacağın gün alır en ön sırayı

Bir şeyler kapmak için olur sırtlandan beter!

 

Sen sen ol arkadaşım dost edinme öküzü

Apaçık gerçek budur bitsin dostluk sakızı

Şaşırma hep böyledir yüzde doksan dokuzu

El vereceği yerde daha aşağı iter!

 

Der Mikdadi kimini iyi insan sanırsın!

Nereden bileceksin eşek değil anırsın

Üç kağıtçıdan korkma zaten onu tanırsın

Unutma her dem seni güvendiklerin üter!

 

Şair Mikdat Bal

( Güvendiklerine Güvenme! başlıklı yazı Mikdadi tarafından 25.08.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.