Gösteriþli bir ölüm planlýyorum aklýmýn iklimlerinde sýrdaþ bir meleði de baþ tacý bellediðim merhamet ve sevginin kutsallýðýnda hangi ara nota isem artýk…

Sunumunda ömrün, tayyaresinde dolmuþ cümlelerimin belki de sürümü henüz piyasaya çýkmamýþ bir program ve donaným onca ulvi duyguyu yörüngede tutma istemim.

 Tembel kanatlarýnda kayýp neþemin; yorgun siluetinde zavallý hayallerimin belki’lerim büküp belli seviyesine çekmek adýna… zaruri olandan kaçýp keyfi bir istem teþhir etmekle yükümlü kýldýðým anaç duygularýmý ne zaman çaldýrdýysam, demek kadar da iç burkan.

Merhalesinde mi dünün? Yorgunluðun da mý mazinin? Ýç güveysinden hallice bir mutluluk mu yoksa ýsmarlayýp da adresimize ulaþmayan?

Delice bakýþlarýnda yandaki sunumu yine gölgemin bir bir zerrelere ayrýldýðý sonra düþüp de yollara iz sürdüðüm belli ki aklýmýn ana kýtasýnda hep yarým adalar mevcut: ne deniz yolundan ulaþabildiðim ne de pervane misali etrafýnda dönenme istemim.

Bayat aryalar süklüm püklüm kollarýnda hoþ bir terennümü yüklenip de gecenin pergelini tam da batýrýrken ortasýndan dolunay kývamýnda bir eksenle yoðrulup aslýnda yoðun duygularýmdan kala kala hayal kýrýklýðýna denk düþen bir minvalde kayýtsýzlýðýmý da sunmak adýna evrene.

Ýntikam aldýðým ne çok duygu: daha çok hüzün ve yalpalayan aþikar bir sitemle derinlerde aradýðým o kazýnýn kýrýntýlarýna bile ulaþamadýðým yine debdebeli bir öykünme aslýma dönük olsam da hayali bir manifesto ikram bellediðimi þükür ile tavaf edip sabýr mahiyetinde, tek tek çektiðim tespihin sükutuna olan özlemim ile kesiþse yolum keþke, dediðim.

Göðün yankýsýnda uluyan kuþlar… Saçma tezahürüne hayallerin doluþan iç sesim yeniden doðup yeniden þahlanacak; yeniden baþlayýp ansýzýn sona erecek; yeniden huzura dönük yüzünde yeni bir varlýða dönmekle þereflendirilecek onca teyakkuz ýsrarla yenilediðim belleðimde dumura uðrayan bir gölgeyi de boykot edip can pazarýnda hülyalarýmýn canandan öte sevginin ikramlarýný ilk etapta kendime sunduðum.

Asýrlýk mimarisi ihlal edilmiþ kýtalardan dökülen saçmalar.

Yýllýk bakiyesi hüznün gün dönümüne denk düþen seher vakti.

Huzurunda Ýlahi Aþkýn bizler nasýl ki düþmüþüz yola bilip bilmeden.

Kayýp giden zamanýn en ufak an’ý aslýnda bir aný mahiyetinde dünü kurgulamaktan dahi aciz iken.

Bedeller ödenemeye dönük yüzünde; zaman ise yaftalanan gazabýyla insandan alýrken intikamýný.

Kehanetlerin süreðenliðinde; aþkýn umarsýzlýðýnda sonra da yoldan çýkmýþ insan oðlu.

Beti benzi atmýþ bir þiirle tokalaþýp ahkâm kesen imgelerin de gayri meþru iliþkisine bir kýlýf geçirmek adýna yine insan doðasýnda patavatsýzca çoðalan intikam duygularýndan vazgeçip huzura dönük yüzünde elemin, bir ritüelmiþçesine içten içe kemiren iç sesin göreceli saðanaðýna bir saçak altý arayýp da elyaf hüznün kerametine akýl sýr ermezken…

Çok geç olmadan; zanlarýn vakti dolmadan ve hutbelerinde ömrün gayri keyfi bir sunum olmasa da en Ýlahi duyguyu kaybetmeden rotamýzý sabit kýlýp demli mizacýmýzda vuku bulmadan ölüm ile randevumuz ta ki zamaný tensiye ettiðimiz o izafi zaman aralýðýnda bizler yeni doðmuþ bir bebek kadar masumiyete sahip olmakla açýlan yolda bir sure kadar da saf ve ilahi bir duygunun eriþiminde tüm cahil hükümleri yok sayýp erdiðimiz hidayete dokunduðumuz kadar da vakýf iken Hakkýn rahmetine.

Boyunduruðunda ve ýsrarlýca yalpalarken önüme düþen deðil arkamdan gelenlere inat kendimle olan geçimsizliðim…

Uzun bir tatilin naþýný serdikten sonra kuramlara.

Gecelerin bayat soluðunda bir külçenin ezilmiþ gölgesinde.

Zamanýn hoyrat sanrýlarýna ekleme yapýp hala nasýl oluyor da yirmi beþinci saate eremedik zamanýn hidayetinde?

Fanusun kýrýklarý batýyor derime ve en derine. Delici bakýþlarýna tanýðým çoðu insanýn aslýnda sollarý kayýp saðlarýnda ise akýllý cihazlarýn antenleri takýlý.

Bazen görüyorum.

Bazen görmediklerimi de görüyorum.

Hep mi görür insan? Hep mi yanýt vermez?

Rüþtü ispatlanmýþ ihanetler var akla zarar ve ihanetler var indinde güvenin ve sevginin ve merhametin melteminden esinlenmemiþ aslýnda cafcaflý söylemlerle kendilerini dünyanýn tepesine yerleþtirenler var.

Hep var.

Ama ben yoðum.

Vardým, demeye dilim varmýyor: varlýðýmýn rüþtünü deðil ispatlamak sadece rakamlar karalýyorum her geçiþ yaptýðýmda ya nüfus müdürlüðü ya da baþka bir resmi daire.

Rakamlar kovalýyor beni rüyalarýmda çünkü ben mekânsýz ve varlýksýz bir canlýyým. Hanemde numaralar var ve indinde yüreðimin kaybettiðim okul arkadaþlarým… adlarý da var ama en çok sýnýf numaralarý.

Kaçtým ben?

Kaçtým da laf mý þimdi? Kaç okul; kaç sýra; kaç sýnýf numarasý ve büyüyüp eklenen zafiyetlerim belki körelen belki sivrilen belki mimlenen.

Kaçtým kaçalý insanlardan.

Kaçýndýðým kadar da varmýþ hani sevgimi ve yüreðimi sunsam bile gizlice tefrikasý tüm duygularýn… uzaktan sevdiðim insanlar; uzaktan baktýðým belki beni uzaktan lanetleyenler belki lanetin çukuruna elleriyle deðil ruhlarý ile itenler…

Kaba saba bir düþ’üþ de deðil hani: zarifçe itildiðim belki tutunmaktan kaçýndýðým belki aklýmý sonunda kaçýrdýðým aslýnda tüm kaçýrdýðým vagonlar lokomotifi dünden kalmýþ; baþý olmayan bir hikâyeden deðil nasiplenmek hep sonlanmaya delalet belki eks olan bir rüya belki boþalan bataryan zýmba gibi dikildiðim ama zaruri bir yeti mahiyetinde kös kös terk edildiðim.

Dolu mahiyetindeyim aslýnda: dolduðum kadar dolduramadýðým çokça kap da var: yakýnýmda bir uyarý ýþýðý yanýp sönerken ýþýksýz yollarda arayýþýmla geçit vermeyen tali yollarda ne geri gidebiliyorum ne de bir adým ileri.

Tehir etmekte üstüme yok ne de olsa bir de tensiye ettiklerim sanki zarfsýz bir mektubum aslým deðil kopyamla baský yaptýðým bir günlük mecburiyetinde, atýfta bulunduðum tüm menfi yönlerime tekme atýyorum sanki sadýk okuyucuyum geçen zamanýn ve mazinin kýrýntýlarýna muhalif kim ise ben bir o kadar maziden kopamayan yarýmla diðer yarýmý iþgal ediyorum.

Sözcüklerin mahremiyetine dokunuyorum bilemezken en acýyan yarama dokunduðumu yaltaklanan bir söylemle yolum ne zaman kesiþse, hüviyetimi gösteriyorum kodaman gölgelere sanki metazori bir fýtratýn menfi yönergesiyim zaman hep aleyhimde ben ise hep olumsuzluðun lehinde zaten bir sunumdan öte bir sürüm her günün öncesine atýfta bulunup yeni bir teyit mekanizmasý ile gösteriþli bir ölümü hak ederken.

Beylik bir mekanizma aslýnda insanýn doðasý; sözcüklere ben ile baþlayýp benlik bir söylemle beylik bir nokta koymaya meyilli aslýma ithaf ettiðim de deðil hani bilakis aslýma ihanet ettiðim.