BU GECE BEN 

Kapattım gecenin kapısını karanlığıma
Ve yaktım tüm ışıkları birer birer
Ruhumun siyahlarından arınıp
Boyadım geceyi aydınlığıma.

Üzerimde beyaz bir elbiseyle
Bu gece ben
Baştan ayağa umudun rengiyim
Karabasanlar da neymiş dedim kendi kendime
Salınıp durdum geceye inat
Girince gönlümün kapısından içeri
Işık ışık yanarak.

Sonra
Oturdum baş köşeye
En neşeli şarkılarla
Doyasıya söyleştik
Seviştik nağmelerinde
Mutlu mesut,sarmaş dolaş.

Ve seslendim umuduma var gücümle
Sakın ha uzak durma
İyice yaklaş.

Bu gece ben
Mehtap gibi
Ay gibi parlayıp
Yanan ışığım
Kara bulutlardan kaçıp sığındığım
Gecenin en aydınlık durağındayım

Bu gece ben
Beyaz bir martının kanadın da
Umudumla uçup da geldim
Girdim ruhuma

Bak gördünmü kalbim çıktık karanlığımızdan…

( Bu Gece Ben başlıklı yazı Gülseren tarafından 4.09.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.