Zamanla ilgilenmiyorum artýk:

Örtündüm zamanýn ilahi telaþýyla

Ve

Aðzý aþk kokan bir çiçekteki o kýmýltý

Ýçimdeki mevsimi ise henüz çözemedim.

Yakardýðým kadar yalnýzdým iþin tuhafý

Oysaki bir damla büyüklüðünde bir kelebektim

Ýçimdeki konfetiyi serpiþtirmiþken kanatlarýma.

Bazen babam düþer aklýma

Sonra ben telaþla düþerim rüyalarýn tuzaðýna

Andýðýmdan çok andýðýný bilirim

Belki de irkildiðim kollarýnda Kara Meleðin

Bir sunumudur mutluluðun kaçýþý.

Ýçimde deðil aslýnda o serzeniþ

Bilakis tahribata uðramýþ benliðimde

Suskun bir vazgeçiþ.

Neyden peki?

Demediðim ne mi kaldý geride?

Ýyi de daha tek sözcük dökülmedi içimden

Hem saçlarým dökülürken tel tel

Eylül’e atýfta bulunurcasýna

Ýçimdeki dilek aðacým:

Bari bir tek o kalsýn budanmayan.

Budandým ben

Tarumar edildi kökenim

Ve köklerim

Kala kala ellerim.

Sað ve solda týrnaklarýmla kazýdýðým

O fihrist:

Sarý benizli isimler

Adý var kendi yok

Nokta gibiyim evrende asýlý

Kimine göre kocaman bir soru.

Ýçimin hüzün eklemlerinde

Bilsinler ki Tanrý koydu benim adýmý

Bir de rahmetlinin göz bebeði

Bilemedi oysa

Gözden düþeceðimi.

Bir iklim ýsmarlasam mesela…

Gelip de bulur mu beni þaibeli öfkem?

Bir aþk türküsü duysam ansýzýn?

Kim daha da öteler ki içimdeki hüzün huzmesini?

Kapýldýðým ne rüzgâr

Ne basit bir telaþ:

Kaykýldýðým aþikâr

Ýçimde tamah ettiðim kimseler de olmadý bu güne kadar.

Bu günün dokusunda muhalif bir kumaþým:

Beyaz ve ipekten:

Ya kefen ya gelinliðimle

Gömsünler beni ya da

Her ikisi.

Doðduðum kadar masum kalmayý diledim

Tanrý’dan.

Serildiðim hüzne bir tek O’ydu sahip çýkan.

Kifayetsiz gölgemle

Nereye giderim ki daha bir bu kadar?

Þahlandýðým mevsimden hatta

Yazmadýðým þiirden de mi mesulüm?

Þiirlerle olmazdý oysa bu güne kadar iþim.

Ýþim de yok aslýnda:

Ýçimle iþtigal bir yenilgiyim

Bu ruhsuz can pazarýnda bir cengâver:

Ne kadýn ne yalan;

Ne çocuk ne de dünden arda kalan.

Bir saf yetim

Dizelerinde bir uyuyup bir uyanan.

Diz dize konuþtuðum bir yanýk kelam.