Liflerin ucunda nur halkaları,
Sarmak ister mi ki kök beni Kurban?
Boynumda nefsimin meşin yuları,
Kendi öz hasmımdan sök beni Kurban.

Baştanbaşa ziftim, baştanbaşa kir,
Diyebildiğim tek cümle: Allah bir!
Yine de kalbime feyzini içir,
Düştüğüm kuyudan çek beni Kurban.

Öğret dergâhında el bağlamayı,
Yalnız hakikate bel bağlamayı,
Sapla tam kalbime nurlu kamayı,
Sonsuzluk aşkıyla yak beni Kurban.

Mürşidine köle olurmuş mürit,
Beni de kölelik yolunda yürüt,
Ruhumu tasavvuf kabında erit,
Kendi kalıbına dök beni Kurban.

Sindir varlığımın arsız devini,
İsterim cennete çevir evini,
Çiviler içinden seçip çivini,
Dizinin dibine çak beni Kurban.

İçimde gafletten ne kalmışsa at,
Beni de yananlar kervanına kat,
Gerisi boş gayret ve teferruat,
Sen Hakk’a yönlendir tek beni Kurban.

Feyzinin aktığı oluk, ark olsam,
Günahkârım; yansam, sana gark olsam
Senin makinende kırık çark olsam,
Acep affeder mi Hak beni Kurban?
( Kurbanım başlıklı yazı Silüet tarafından 25.09.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.