Özlemek beni bitiriyordu hele bir de kavuþamamak çok isteyipte ulaþamamak yerle yeksan oldum sanki onla bir olamadým.. Adý kaldý en yakýnimdaki uzaðým olarak bir nefes kadar yakýn olmama raðmen yýldýzlara dokunabilmek kadar imkansýz ulaþabilmek þimdilerde.. Uzaðý sevmeyi gökyüzüne derin bi iç cekerek bakmayý daðlarý yollarý gözlemeyi umut etmeyi savaþmayý  öðrendim sevdim o yokken. Kimsenin yerini alamadýðý bir boþluk var sanki kimsenin dolduramayacaðý bir boþluk ona ait bir yer oluþmuþ onu isteyen bi kalp kalmýþ bende. Çok mu imkansýz onun kalbinde yaþam? Hele konu bensem.. Bu özlem devam ettiði her gün gelmedikçe sevdiðim, kendimi býrakýyorum o doldurulamayan derin boþluða kayboluyorum ne sonu belli olan ne baþý belli olan  bilinmeyen karanlýklarda..