Büyüdükçe ,acılara gülmeyi öğrenir insan.
Ağlamak gelir hep icinden,
Eskisi gibi değildir artık.
Hep güzel,hep umut dolu!
Umut tükenir, ask tükenir,
Sana gelinceye dek, sevdalar bile biter.
Geç kalırız hep erken erken gelsekte!
Yine yalnız kalırız.
Büyüdükçe acılara gülmeyi öğretir hayat
Çocuklukta kalmıştır, en masum gülücükler .
Eskisi gibi gülemez insan,
Ne çok istese de...
Gidene değil, kalana kalır sonbahar,
Bir umudun peşine düşmüştür giden ,
Tüm yaprakları dökerek gider.
Ağlamak kalana kalır!
Giden gider ,kalana sonbahar kalır.
Kış kalır, hüzün kalır,
Tüm baharları alıp götürür,
Kalan, hep arafta kalır!
Büyüdükçe sabretmeyi öğrenir insan.
Sabra sabır eylemeyi,
Hayata sitem etmeyi bırakır.
Yaşamayı öğrenir, öğretir de hayat.
Büyüdükçe kaderede gülmeyi öğrenir insan.
Hiç gülmesede insana,
Olmayan umutlara bile güler insan.
Acılara güler, umutlara güler,her şeye inat güler işte!!!
Demet Akyürek
