Zamanýn elinden tutan yas’ýn yasa deðerindeki hükmünü eziyet bilip de son raddesine kadar sýðýntý manevralardan kaçan bir yüreðin ülkesiyim.

Þehirler aðýrlýyorum içimde.

Þehitler aðýrlýyorum gördüðüm her yetim düþte.

Nadasa býraktýðým sevdamýn izini sürüyorum, tebaasý yenik bir þiirde.

Güncemde soluk düþler saklý; düþlerimde güller yaslý aslýnda hâkim kýlýnan hüznün en yakýn þahidiyim ki müridi olduðum hüzün þehrinin bir kaynakçasý yazdýðým her þiir.

Beyitlerde tevekkül yüklü; yükümlü kýlýndýðým ise hayatýn ve acýnýn devingen yükü.

Minvalinde göðün arpacýk kumrusu misali sekiyorum gölgelerden kaçtýðým belli olmasýn diye kendi gölgemi de uyuttuðum þehrin kabzýmalý bir resim kadar dingin renkler ve açýlýmlar saklý iken seyrüseferindeyim içimde tükenmek bilmeyen top tüfek selamýmý gönderiyorum ülkeme.

Ben hazin bir rüzgârým, anne.

Sen ise gururlu bir yürek.

Aþkýmý yoktan var eden yüce Yaratan tarafýndan seçildim bilumum insana ülkü bellediðim.

Göðün katlarýnda yaþýyorum ben, anne.

Sýrtýmý önce sen sývazladýn sonra komutaným ve halkýmýn dualarýna tanýk iken Tanrý, bedenimi siper ettim topraða.

Ben kanadým yeter ki milletim kanamasýn.

Asla kanmadým çünkü ben doðruyum ve çalýþkaným.

Köyümün okulundaki o tek derslikte kaç sýnýf bir arada okuduk.

Öðretmenim de asker çocuðuymuþ.

Hep vatanýný yâd eden babasýný örnek verdi bize öncesinde þanlý tarihimize þahit sayýsýz þehidi.

Zaman akýyor damarlarýmda, anne ama damarlarýmdaki kan çoktan kurudu.

Hilalime kurban oldum iþte ve ay yýldýzlý bayraðýma sardýlar bedenimi.

Rafine edilmiþ duygularý var insanlarýn ama öncesinde Allah sevgisi sonra vatanýna aþýk insanlar… iyi ki de þehit düþtüm anne.

Ne mutlu sana.

Ne mutlu eþime.

Ne mutlu çocuklarýma.

Ne mutlu bu þanlý bayraðýn altýnda yaþayan milletime.

Sezinlediðim ne ise çýktý akabinde önce hayra yordum sonra þehit düþtüm ve gördüm ki; rüyalarýmý iyi ki hayra yormuþum.

Nice ülke yandaþ.

Kimi ülke düþman ama görsün ki cihan; bizim sýrtýmýz asla yere gelmeyecek.

Þehit düþerken bile yüreðimin üstüne düþtüm, anne.

Zaman soytarý bir yalan/mýþ anne.

Hem askerim hem þair hem babayým hem evlat hep de ailesine hasret ama öncesinde vatanýna kurban.

Döþünde yanýlgý olmasýn kimsenin.

Dirliði düzeni de bozulmasýn asla ülkemin insanlarýnýn ve görsün tüm cihan.

Sana yazdýðým son mektup bu, anne aslýnda hangi ara yazdým hatýrlamýyorum ama… önce abdestimi aldým ve baþým secdeye varýp nice niyazýmý sundum Rabbime sonra da yollara düþtük tüm birlik.

Dün de böyleydi.

Bu gün de ve yarýn da.

Solan çiçeklerin için üzülme anne. Ben sana tazelerini yollarým cennetten.

Allah’a emanet ol.

Kýnalý kuzun.