Zaman... Mekân içinde, içine yönelerek;
Ne büsbütün yeþermek, ne yanmak zamanýdýr.
Son noktayý keþfedip ilk noktaya gelerek,
Kendi öz düþmanýnca kýnanmak zamanýdýr.

Bir kalem... Azadedir ne bütün silgilerden,
Ne kurtarýr gününü kesilmek ilgilerden,
Zihnini arýtarak bilgimsi bilgilerden,
Bir olan hakikati bin anmak zamanýdýr.

Düþünmek... Ah düþünmek! Ýnanmaya bir adým!
Düþün, düþün ve düþün! Bu mu benim muradým?
Düþündüm, düþündükçe kendimden de ýradým:
Artýk "Bir" bildiðime inanmak zamanýdýr.

Unutmak sözcükleri, yalnýz Allah diyerek,
Ve küsmek lezzetlere kuru ekmek yiyerek,
Sabýrla, tahammülle ânýný bekleyerek,
Bir mürþid kapýsýnda sýnanmak zamanýdýr.

Demirel... Sýyýrarak senden insan etini,
Ýþte bu, deðiþimin en zoru, en çetini!
Ýçine rehber edip Peygamber Sünnetini;
Dýþýnla kabuðunu donanmak zamanýdýr.