Batýnýn cimrisi var zaten baþka neyi olabilir ki? Bizimde cömertlik sevdalý insanlarýmýz var diyelim baþlayalým ne dersiniz?

   Yemekten tok bir þekilde kalkan Tefeci Hüsamettin aða, onca tokluðuna raðmen hala gözü açtý, hani derler ya karný tok olandan deðil gözü aç olandan korkacaksýnýz aynen öyleydi, odanýn içinde sýkýntýlý bir þekilde gezinirken oflayarak pufluyor, ateþ püskürüyordu adeta aðzýndan burnundan. Sanki hayatýna girecek olan yalnýzlýðýnýn çöküþü yüreðine oturmuþtu. Hani yine derler arayan ya Mevla’sýný, ya belasýný bulur, bu belasýný bulmuþtu. Uzakta esen fýrtýna tüm þiddetiyle odasýna gelerek, önüne katarak alýp bilinmez diyarlara götürecekmiþ gibi estiðini hissetti titreme geldi birden… Kâðýttan yapýlmýþ gibi geldi kurulu düzeni, oysa o saðlam betonlarla temelini inþa ettiðini sanýyordu, sanmakla olmazdý güzel olaný yapmakla olur her þey.

   Burnundan soluyordu tefeci Hüsamettin aðayla Remzi aða. Aylardýr kendilerinde borç para almaya gelen hiç yoktu. Aylardýk, kýçlarý bir sandalyede oturmaya hasret kalmýþ, ayaklarý odayý gezerek þiþmeye bu acýlarýndan habersiz ayaklarý aðrýmaya baþlayan bu iki tefeci, odanýn içine sýðamaz olmuþlardý. Nerden kimin aklýna gelirdi ki?  Buna sebep olan cömertlik sevdalýsý bir genç delikanlý Ertekin’indi, güç durumda olanlara para yardýmý yaparak, hatta faiz almadan hatta borç verdiðini istemeyerek yardýmcý olmasýndan kaynaklanýyordu. Oysa bundan Bir ay öncesine kadar yazýhane borç para almak isteyen insanlarýn çaresizce, yanlarýna el pençe durarak faizli borçlarýný ötelemek için, tekrardan faiz üstüne faizle borç para almak için binlerce dil döktüðü oluyordu, iþte o günler aklýlarýna geldi. Ýnsanlar umutsuzluk çaresizlik içinde.

-Hüsamettin aðam, ocaðýna düþtük, bu sene mahsullerin hepsini sana verdik, evde ne un var ne buðday, borcumuz sana var, bunu inkâr edecek deðiliz, halimiz ortada bak gör insanlar kapýnýn önünde sokaða sýðmaz bir halde senden yardým beklemekte. Az insafa gel, ocaðýna düþtük, þu kalan borçlarýmýzý gelecek mahsule kadar ötele, biraz daha para ver, belki bu yýl iki katý mahsul kaldýrýr borcun tamamýný öderiz.

Hüsamettin aða mahsul iki katýný verir borcunu öderiz sözünü duyunca, kükreyerek.

-Bre melunlar mahsulleriniz üç katýný verse de, tarlalarýnýz ipotek altýnda, siz þimdi üç katý mahsul alarak benden kurtulacaðýnýzý mý sanýyorsunuz? Borçta vermiyorum, bu sene tarlalarýnýzý nadasa býrakarak, boþ kalmasýný istiyorum, yýkýlýn karþýmda, size borç para vermiyorum.

Borç para vermiyorum deyince söylediði söz ile piþman olan Kemal, baþýný öne eðerek.

-Aðam kusuruma bakma, dilimi eþek arýsý soksun, Remzi aðaya bizi gönderme, o sende..

Kemal, senden vicdansýz diyecekken, aðzýný eli ile kapayarak.

-Aðam, bizi remzi aðaya gönderme, o senen fazla faiz alýyor, hiç insafý da yok, sende biraz insaf var.

Bu konuþmaya þahit olanlarýn umutsuzluk ani bir rüzgârla gönüllerini yalayarak geçti, gönüllerde açlýk korkusunu sararak tüm ahaliyi kaplayarak geçti gitti. Küçük kasabanýn köftecisi Yaþar usta, elinde tepsisi, aðadan alacaðý borç para ile alacaðý üç beþ kilo kýyma ile yapacaðý köftenin yapacaðý kârý ile eve götüreceði, üç beþ günlük birkaç ekmek aþýn hayalini kurarken, elinde tepsi ile hayalleri yere düþerek, kulaklarý saðýr edecek bir gürültü ile ortalýðý kapladý. Az önce hayalinde sac ýzgarada köftelerinin kokusu etrafý sarmýþ halde, müþterilerin öðle yemeðinde akýn akýn köftesinin kokusuna gelerek, kasabayý kaplayan köftesinin kokusunu hayal ederken, þimdi ýzgaraya koyduðu tüm köftelerinin yanmýþ kül olmuþ haliyle duyduðu üzüntü ve zarara uðrayan bir esnafýn yanan yüreði ile yanmýþ, yanan köftelerin yanýk kokusu etrafýný kasabayý adeta sarmýþtý sanki.

-Ah ulan ah bizdeki de þans mý? Irgatlar ucuz köfte yesin bende iki kuruþ kazanayým derken, þimdi hepisinden oldum, güzelliði yaratan Allah’ým halimiz sana ayan, yap bu kullarýna bir güzellik sevindir. Âmin

Yaþar usta dua ettikten sonra âmin der demez içinde, kalabalýk baþý önde süt dökmüþ kedi gibi suçlu bir vaziyette geriye dönerek evlerinin yolunu tutarken, heyecanla dünyanýn hazinesini bulmuþ kadar sevinçle koþarak gelen Þükrü’nün ”evraka evraka” diyen, yani Buldum buldum diyen arþimentten daha sevinçli ”bulduk bulduk” diyerek ayaklarýnýn kýçýna deðercesine koþarak sevinçle gelmesiyle neþeye sevince dönüþtü. Soluk soluða gelerek kaldýrýma oturan Þükrü az nefes aldýktan sonra.

-Arkadaþlar Allah yüzümüze baktý, kasabaya birisi gelmiþ, herkese faizsiz uzun vadeli karþýlýksýz borç para veriyor, üstelik bu utanmaz arlanmaz insanlar gibi sömürmeden, karþýlýksýz veriyorrrrr yaþadýk!