Kök salan devasa bir hulasasý ömrün gýyabýnda, tozutan fýtratýn iç muhasebesi.

Devþirme bir hüzün tabiri caizse ve savruk hecelerle ikbalinde yüreðin bir sure tadýnda hayat ve hüzün.

Efkârýný uyuttuðum kadar uydurduðum bir masal hiç deðil, yine yenik düþmüþlüðün zirve yaptýðý unutulmuþluðun acýsý.

Hangi coðrafyada saklýyým?

Hangi muteber yürekte közüm?

Hangi sancýdýr ön ismim?

Devasa romanlarýn devrik cümlelerinde ben yalnýzlýðýn türküsünü söylerken içtenliðin katmanlarýnda yanlýþ anlamlar buyuran yine evrendeki tescilli hayallerim.

Haber döþüyorum yüreðin tapulu yalnýzlýðýna. Þehir oluyorum sonra çünkü ben bu þehre aþýðýyým bazense þiir tadýnda bir ölüyü kýskanýyorum.

Bazen Süreya’ya düþüyor yolum bazen Ýlhan’a zaman tütsü yakarken þiirlerinde üstatlarýn ben için için yanýyorum sonra soluyorum sonra dirilmeden gömün beni, diye haykýrýyorum.

Duymazlýðýn ve aymazlýðýn ihbar ettiði bir yenilgiyim ben ve hiçliðin þanýna yakýþýr varlýksýzlýðýmda var olma savaþýmdan hala dönemediðim.

Kilitli cümleler var aslýnda kilit cümleler var nifak sokan gerçekle düþlerimin arasýnda sonra somurtup oturuyorum.

Oðuz Atay’ýn bahsettiði o tembel kýþ güneþiyim aslýnda yaza dönük yüzümde ve bir yaz çocuðu olsam da dört gözle bekliyorum kýþ mevsimini.

Tufan benzeri bir döngü içimdeki tarhý darmadaðýn eden.

Meltem bildiðim rüzgârlar unuttu unutalý beni ve zikrettiðim her duygu aslýnda aklýma fikrime mukayyet olsun dileðimle Tanrýnýn.

Uyutulmuþ ne çok þiir aslýnda uyduruk düzende ben matbu bir kâðýt misali, içimi doldurup sonra kýrýþtýrýp benliðimi çöpe atýyorum.

Kâðýt gibi bembeyaz yüzüm ne zaman bir ölü görsem.

Kâðýt gibi beyaz alným aslýnda þaibeli gölgeler fink atarken civarda ben saklandýðým hücremde bin misli mutluyum yalnýzlýðýn kýyýlarýnda deðil enginlerinde kulaçladýðým defolu varlýðýmla hayata bir sýfýr yenik baþlayanlarýn da taraf tuttuðu o mecrada hala nasýl safça süzerken etrafýmý ve aklýmýn ermediði ne ise not aldýðým sonra notlarýmý temize geçtiðim sonra ruhumu yýkayýp kýrýþtýrmadan astýðým giysi dolabým.

Her uyandýðýmda açýp da kapaðýný ve ruh durumuma uygun bir mizacý giyiniyorum sonra þehrin surlarýna kaçýp eski kimliðimi gömüyorum dibine.

Yeknesak bir týnýda mýrýldanan þehir çokça hicap duymakta týpký yalnýzlýðýmý bölüþtüðüm ve iki yaka bir araya gelmezken nasýl oluyor da þehrin dokusunda iki yaka özlemle kavuþuyor birbirine.

Yakasý açýlmadýk espriler duyan bir çocuðun þaþkýnlýðýna haizim aslýnda þahit olduðum deðil þahit tutulduðum ne çok aksaný var þiirin ve þehrin.

Þirin yüzümle bazen aksi mizacýmla bazen aksýran iç sesimle… ben bu þehrin aþkýna talibim.