Online Üye
Online Ziyaretçi
Adam gibi yaşamadıksa hayatı
Ölüm neylesin ki bu eğreti bedeni…
Acizliğim kadar insanım,
Bilirim
Açılan avuçları katında tanıdığını
Yüreksizlerin bile sana adandığını
Yoklukların varoluşuna yağdırdığın rahmetini
Toprak sürülmüş parmaklarımla
Hasat vaktine ürün toplar ellerim
Yedi kat arştan süzülen merhametin
Rahman sıfatını giyindirir âleme
Âlem sana pervane olurda
Uzanır ardına kadar açtığın dergâhına
Ne söylesem eksik kalır kudretine
Eğilen başımdan
Yalvaran dudaklarımdan anla…
Boynu batıdan doğuya bükük
Kuzeyden güneye yıkık
Mahcup bir edanın ayak izlerinde
Tövbe niyetiyle sana yakarışta
Mağfiret kapılarında nöbetçiyim
Al kulunu eşiğinden içeri
Rahman sıfatının tecellisiyle
Affeyle…
Âdem Efiloğlu