Yeter ki gönülde hak aşkıyla olsun her karar
Söyler misin bunca kazanca ne verir bir zarar
Gönül elbette ki doyar olursa bir lokma aş
Hak yolunda yürüyende eğik olmaz ki başlar
Varsana ağlayan varsa sil akmasın gözde yaşlar
Gönüldeki aşkta Rahmet var âşık bunu anlar
Bu dünya bana yetmez diyen hani neredeymiş?
Bunca malı yığan giderken onları mı götürmüş?
Ağlayan var iken mal yığan ağlayan mı güldürmüş?
Öyle ise neden yığmış neden götürememiş?
Ağlayanı güldürmeyen ağlarken kimi beklermiş?
Gönüldeki aşkta Rahmet var âşık bunu anlar
Bunca günahı nasıl taşışın dünya ile söyleyin feza
Yıkılacak üstümüze bir gün bunca cana verilmesin ceza
Neyi paylaşmaz insan neden çıkar her gün maraza
Birbirimize bizi kim düşman ediyor getiriyor gaza
Bundan tek bir suçlu değildir gariptir bizim Murtaza
Gönüldeki aşkta Rahmet var âşık bunu anlar
Gülveren’im düşün gönülden sen neleri verdin
Gece gündüz uyumadın düşündün çaremi getirdin
Unuttun kendini düştün dertler peşine neydi derdin
Ancak elinden bir şey gelmedi sadece sen gülümsedin
Ne kendine ne insanlığa çabanla sen bir şey veremedin
Gönüldeki aşkta Rahmet var âşık bunu anlar
Mehmet Aluç –Âşık Gülveren