Soyut bir mutluluðun ne anlama denk düþtüðünü çözmek adýna ve ýsrarla þevkimi sonlandýrmadan akabinde mersiyeler ýsmarladýðým ve eklemlerim acýrken ben yeni eklemeler yapýyorum hayatýma ve sahip çýktýðým hatýratýma.

Gün özürlü bir yalan olsaydým keþke týpký annemin her kýzýp da söylendiði o sayýsýz keþke’den nasiplendiðim bir yalan olmadan.

Kursaðýmda kalan hiçbir þey kalmadý artýk ne de olsa ne açlýðýmýn ne tokluðumun farkýndayým. Tok karnýna yazdýðým hiçbir yazým yok ki; her þahit kýlýndýðýmda kendimi þehit mertebesine taþýma istemim.

Öðütülen hecelere bakýyorum da ve ýsrarla adýmý haykýrýyorlar. Sabaha saatler kala gök kuþaðýndan nasipleniyorum ansýzýn oysaki hava hem karanlýk hem de sis esir almýþ þehri.

Görünmez olmayý seviyorum belki de gönlümün neferi kalemimle tek ortak noktamýz bu.

Nasiplendiðim duygular gün bitiminde öylesine bir tortu býrakýyor ki geride: týkanan lavabo gibi pompalamaya mecburum ya da bekleyeceðim ve tüm uyumsuzluðumla için için dökülecek içimdeki sývalar ve çat kapý huzursuzluk.

Huzur addedilen o meþum duygu.

Kimi para harcayýp mutluluða eriþirken.

Kimi bol bol gýybet yapýp yarýnýný tescillerken.

Kimi baþý seccadeye deðdiðinde…

Ve kimi benim gibi üç beþ satýra düþüp de yolu, hayatýn aksanýný dile getirirken týpký özet geçti hayat iklimine bir yaprak daha eklerken…

Sýrasýz gidiþler pek bir moda son zamanlarda.

Çat kapý gelenler belli ki gidiþ biletini de getirmiþ beraberinde.

Bir de gidip gelmeleri an meselesi iken…

Hani söz gidenlerden açýldý ya: iyi ki ölülere raðbet yok dünya denen düzenekte hele ki yeteri kadar yaþayan ölü varken düþünemiyorum mezar kaçkýnlarýna hibe ettiðimiz otaðýmýzda kasýtlý mý olurdu bunca karmaþa ya da yürek çarpýntýsý eþliðinde kim kime dumduma peyda mý olurdu itiraflar?

Günah çýkartan munis yürekler belki diðer dinlerin ölçütünde dinimizin mukaddes varlýðýna nasýl da müteþekkiriz.

Ýnanan bir kul olarak yine ifþa ettiðimiz yalanlara bakýyorum da ve gözümün içine baka baka sevgisini dile getiren ve ne zamanki kulaðýma çalýnsa bazý tezahürü ihanet benzeri duygularla karþýlaþtýðým ama ses etmediðim ve Yaratana havale ettiðim.

Bir sessizlik peyda oluyor bazen týpký fýrtýna öncesi münasebetsiz bir zaman aralýðý.

Dokunsan patlayacak cinsten…

Beklediðim bir telefon; gözüm yolda kalmýþken gelmesi an meselesi bir yolcu bazen düþünüyorum da; bir ihtimal var mý beklendiðime dair?

Týknefes ve canhýraþ bir mizaçla ben yollarýna güller döküyorum içimdeki duygular ne zamanki kabarsa ve biliyorum ki; iflah olmaz bir düþperestim zamanla ve mekânla kavgalý aslýnda açmam gerekirse… kurallara riayet etsem bile benden kötüsü yok iken… geçmiþ zaman tekerrür ediyor týpký çocukluðumda çalýþkan öðrenci kimliðimle bile yetemediðim ailem yine benden beklentileri had safhada ve hesap vermekten kendi iç muhasebemi yýllar sonra yapmaya fýrsat bulmuþ.

Kýyýya vuran bir cümleye müptela oluyorum ansýzýn oysaki þehir çok uzak o kýyýya.

Aslýnda yüreðim kýyýsýnda gezinen bir kayýk misafir oluyor gönül köþküme ve sýra dýþý bir günmüþçüsüne geçip giden ben hala mazhar oluyorum tüm yenilgiyi de galibiyeti de üstlenen benmiþim gibi.

Yanýk bir kelamda ýsrarcý olmak da deðil aklýmdan geçen sadece gün içerisinde yüklendiðim heybemden arkama serptiðim çakýl taþlarýndan ayný yolu yeniden gidip özeti belki de hayatýn sanýrým yeni bir ben olma tefriþine nail olmak tüm arzum lakin eskilerden bir kýstasa düþüp de yolum yeni olana deðil hayal kýrýklýðýna uðradýðým muzdarip ben’den yana kaygým.

Azabýn körüklediði.

Gazap yüklü.

Hayretle savurduðum bir çýðlýk da deðil hani sadece yýlgýnlýðýmýn peþi sýra ben hatýrþinas bir kimlik addedip tüm kabul göreni ya da kabul görmek adýna teþrifte bulunduðum belki de teftiþ etmekten büyük haz aldýðým iç sesim.

Yankýsýnda doðanýn.

Ýnkârýnda hayallerin.

Teyakkuzda iken kimi zaman…

Hangi ritim doðru algýlar ki ya da hangi yüklem belirler içimdeki gizli özneyi ya da kayýp öznedeki saklý o nüansla kim kapýþýr durduk yere içindeki maruzatlarla akýllanmayý beceremediðim ve sevdiðim her insanda yenilgeye uðrama ihtimalim bir þekilde gerçek olurken?

Kimi zaman bir maruzat dillendiriyorum bazen geri çekilip iyi de hatalarým neye odaklý ya da kimin nezdinde doðru þýkký iþaretleyeceðim de o doðru her kimliðe bir bir denk düþecek?

Sorularýmýn muhatabý hiç kimse.

Hiç kimsenin muhatabý ben.

Benim muhatabým ise sadece içimdeki o derin sýzý.

Ne titreyen sesim ne üþüyen ellerim ne de kaderin izdüþümünde keder baþlýðýna denk düþen bilindik cümleler…

Yalpalarken zaman zaman belki de kaytardýðýmýz hatta ve hatta kotardýðým sonra da müþküle düþüp içimdeki sesi meþgule verdiðim…

Bir araz.

Bir arýza.

Afakî bir varlýk.

Müphem bir yergi.

Ve hoyrat bir kâbus-savar yine iklimler devirdiðim ve ben içimdeki seyahat acentesi sayesinde yüreðimin farklý coðrafyalarýna yolculuk yaptýðým yine boyutsuzluk kýstasýna düþüp en müphem olguyu bile somut bir gerçek olarak iþaretlemem adýna.

Muhatabým kim ise gün içerisinde ve ben ayan beyan yok sayýlýp aslýnda dengime deðil denksizliðimle çoktan seçmeli bir sýnav kâðýdýnda kendime hükmetmek adýna tüm doðru þýklarý eleyip rotamý yine yanlýþa çevirip bir þekilde geçmiþimden ve kendimden intikam aldýðým.

Bir ahkamdan çýkýp da yola.

Basit bir selamýn geri dönümü bazen karanlýk bazense alay mahsulü ise ve siz hala ýsrarla sevmeyi talep ediyorsanýz.

Þemasý olmayan bir resim ya da alt yazý geçmeyen bir hayat hikâyesi belki de gerçek kiþilerin varlýðýna delalet hiçbir ip ucu yok iken elinizde.

Öyküme baþlamayý mademki ben talep etmedim…

Mademki benim nokta koymak isteyen… belki de asla bunu düþünmeyip hala geçiþtirdiðim bir safsata iken hayallerim ve yanýlgýlarým ve sevdiðim bunca insan…

Rakýmý kayýp bir þehir gibiyim bazen ve þehir sakinlerinden soyutlanmýþ, o terk edilmiþ coðrafyada fink atan hayaletlere mekân olmuþ metruk bir cümle kadar sitemkâr yine de isyan etmeden ve her halükarda af dileyip cahil cesareti ile sevdiðim bunca þýkký bir türlü eleyemezken aslýnda kendime ihanet etmemek adýna kendimce sevmeyi ilke edinip kendimce koruduðum insanlar ve iç dünyam yine de peyda olan bir merkeze yerleþtiriyorum her þeyi ve her duygu istemsizce sonra da olanlar oluyor.

Kundaklanan kimlik.

Yaftalanan mizaç.

Þaha kalkmýþ o at.

Aslýnda gem vurmak filan da deðil hani desturum sadece ve sadece mutluluðu ruhuma çektiðim bir þarký misali kelimelerin tefriþ ederken ben özdeþleþtiðim her duyguyu satýrlara taþýyýp bir anlamda kendimi ihbar ettiðim.

Söze nasýl baþlayacaksam ve kopup gelen onca halka ve çözüldüðüm ve mutlandýðým ve sadece kendime öykündüðüm ve sehven yenik düþmüþlüðümü hayatta yok sayýp bir anlamda Yaratana yöneldiðim.

Mizahi bir sunum adeta.

Tevekkül yüklü.

Tefekküre dönük yüzümde…

Þahika bir yürekte.

Kanatlarýmdaki benekler aslýnda Huda’ma âþýk olduðumun beyaný iken yazma aþkýma yenik düþtüðüm ve Ýlahi Aþkýn coþkusuna mazhar olduðum bir yürek yangýný…

Yürüdüðüm yol hatta koþtuðum belki de bir arpa boyu yol gidemediðim yine de doðum sancýsýna âþýk bir fani; her cümle iken ruhunu ve tutsaklýðýný azat eden…