Bu hal böyle sürmeyecek

Elbet bir gün güleceðiz.

Kimse zulüm görmeyecek

Elbet bir gün güleceðiz.

Kan, gözyaþý akmayacak,

Kimse aðýt yakmayacak,

Kývýlcýmlar çakmayacak

Elbet bir gün güleceðiz.

Savaþlar can almayacak,

Kimse öksüz kalmayacak,

Karanfiller solmayacak

Elbet bir gün güleceðiz.

Isýrganlar bitmeyecek,

Yarasalar ötmeyecek,

Devler gölge etmeyecek

Elbet bir gün güleceðiz.

Gönüllere aþk dolacak,

Ayrýlýklar son bulacak,

Kurt kuzuyla dost olacak

Elbet bir gün güleceðiz.

Þen bülbüller ötüþecek,

Türlü meyve yetiþecek,

Dost- düþman el tutuþacak

Elbet bir gün güleceðiz.

Ne gönüller üzülecek,

Ne de kimse ezilecek,

Hep el ele gezilecek

Elbet bir gün güleceðiz.

Tüm duvarlar yýkýlacak,

Doruklara çýkýlacak,

Meþaleler yakýlacak

Elbet bir gün güleceðiz.

Doðan güneþ batmayacak,

Eller silah tutmayacak,

Kimse hapis yatmayacak

Elbet bir gün güleceðiz.

Baðda güller ekeceðiz,

Daðda halay çekeceðiz,

Bu girdaptan çýkacaðýz

Elbet bir gün güleceðiz.

1979 Trabzon