Bir denizmiþ aþk.. dalgalar da duygularmýþ. Dalga  vurdukça kýyýya duygular da zamanla bir var olup bir yok oluyormuþ. Gece olup gün kararýnca gökyüzü yansýtýrmýþ denize karanlýk yüzünü. Gün aðarýncaya kadar gecenin korkunç karanlýðýnda saklanmak zorunda kalýrmýþ aþk. Kimsenin olmadýðý o gecede karanlýklarda tek baþýna kalsa da insan, yüreði alýþýrmýþ. Ve hiçbir gece korkutamazmýþ artýk. Yalnýz kala kala aþk kendisi olunca, dalgalar arkadaþý karanlýklarda sýrdaþý oluverirmiþ..