Þehir, efsanesini yitiriyor…

Bir terennüm baðýþlýyor günün arka yüzüne…

Belli ki;

Bir þehir efsanesi imiþ mutluluk:

Kayda geçen korkularýn olmasa da ecele faydasý.

Rutubetli bir Kasým günlüðü

Her engebede kayýtlý ne çok sýzý.

Ýçimin geçitlerinde daracýk düþ panayýrý:

Ulu bir aðacýn gölgesi tek tanýðým:

Haþmetli kollarýnda sevginin,

Derinlerdeki tezahürün bata çýka yürüdüðü

Asýlsýzlýðýn da öngörüsü adeta:

Zapt edilemeyen duygu tutanaklarý

Zabýt memuru aslýnda

Ýçimdeki sýr kâtibinin her efkârlý var oluþ þarkýsý.

Melun bir gölge;

Kâfir yetilerin uzamýnda kör bir lehçe:

Ýrili ufaklý palazlanmýþ cümleler

Tefrikanýn son nüshasý;

Az sonra ifþa olacak mahremiyet.

Kundaklandý her zerre;

Metazori bir gülücüðü dahi tehir etti evren;

Kýtalar aþan yürekte varsa yoksa

Hayaller sulu sepken;

Vakitsiz ölümler ise bir iþaret;

Kirli ellerinde yoksul varlýðýmýn;

Mukayese dahi etmem içimdeki kumpasý:

Hanlarýn hangi kapýsýnda ölüm?

Hangi kapýsýnda zulümsüz geçecek ki günüm?

Dört koldan zýpkýn gibi söylemler:

Geçiþtirmek aslýnda günü,

 Yazdýðým her þiir.

Kýyýsýnda yosun bürümüþ gözlerin dinmese de

Çisil çisil inen rahmeti

Esirgemesin asla Yaratan

Ýçimdeki hasreti

Belki en çok kendime tüm ihanetim:

Saygýsýz bir cümleden çaldýðým hasleti

Un ufak etmiþim belli ki kayýp þeceremi

Sunmuþum bilinmeze.

Zar tutan fanus:

Zemzem suyuyla yýkanmýþ her düþ:

Zehirlendiðimin kanýtý mý yoksa;

Düþüp düþüp yollara

Varmaktan imtina ettiðim o billur yürekli þiir:

Ne kaside ne hikaye

Altý üstü yorgunluðun mahiyeti;

Leb demekten yorulduðum

Ýçimde öðüttüðüm yine bilinmezin laneti.

Kâfir imgede takýlý aklým:

Saðdan sola kayan gözlerinde haþmetli özlemin;

Göz göze gelmekten imtina ettiðim

Sayýsýz bedelle yüklü basireti baðlanmýþ

Bir hadise aslýnda yaþamak adýna

Adý olmayan bir mevsimde saklý kalýp

Sakýndýðý her yüreði

Telaþla banarken sevgiye.