Ýçimdeki rutini kýrmalýyým.

Bir lanetin doðurganlýðýnda, þerefimi korurken aklýma dadanan yýrtýcý imgelerden de kurtulmalýyým.

Þafaðýn atar damarýnda saklý nüans ve kirli patikalar.

Gölün huzurlu dokusunda biten dolunayý da görmezden gelip kanýksanan o inanca göre laneti sonlandýrmalýyým.

Kadýnlýðýn sunumunda benden anne olmaz diyenlere de bir sunumdur eteðime yapýþan düþünceler.

Miladýmý senle yeniden yarattým.

Sünepe telaþlarýnda ömrün, hiciv yeteneðini yok saydým insanlarýn.

Aþkýn dokusunda vazgeçilmezim sanrýlar ve kuyusunda umudun nice Yusuf.

Aþkýn rahlesinde þehit düþtü içimdeki med-cezir ve afakî yürekler topa tuttular.

Tanrým, nasýl bir izdihama denk düþtüm oysaki sonlanmasý gereken ömrün katmanlarýnda yeniden doðdum ve doðurdum.

Aþkýn inkýlâbý bir sevinçle üredi mutluluðum.

Týrnaklarýmla kazýdým ben bu hayatý-yoksa mezarýmý mý demeliydim?

Ýhlal edilen tanrýça yetilerim ve son gelmez istekleri ahvalin.

Nakkaþlara özendim.

Büyülendim her öldüðümde ve þafaðý atan geceyi de þafaðýn hükmüyle yendim.

Ben bir kadýným madem ya da henüz yirmilerinde bir genç kýz… hangi soydan geldimse o soya da armaðaným olsun.

Ýri ceplerinde düþlerimin ümitler büyüttüm.

Aþký sonlanan iliþkilerin dibine yaslar ektim.

Kanmadým ama kanadým.

Kandým ama kanatmadým.

Yetimhanede büyümedim ben belki de büyüdüm. Aslýnda bir ailem de olmadý.

Aileden kasýt, koruyucu kimliklerin inhisarýnda tek tabanca mutluluðu tattýðýmdý.

Bazen sustum ki maðdur kimliðimin devamýný getirmekti içimdeki terane.

Kimlik derdine düþmedim ne de olsa bir nüfus kâðýdým yoktu.

Sayýlardan asla medet ummadým çünkü doðum tarihimi kimse söylemedi bana.

Ne çok sapak.

Ne çok idea.

Bir aþký küçük gördüler bir de içimdeki küçük kadýný.

Her halini aldým hayatýn.

Beþ haline büründüm ismin.

Ki ismim de yoktu sadece dokusuydum insan ýrkýnýn.

Havva dediler ilk önce.

Havadan sudan konuþtu insanlar ama asla haklarýmý sunmadýlar sadece sömürülen varlýðýmla raks etti cümbüþ.

Adýmlarýmda çekince yoktu ama her bir yerimden çekiþtirdiler.

Nüfusun çoðalan kini ile heder ettiler içimdeki kayýp mevsimi. Muteber gölgeler nemalandý olmayan adýmdan.

An geldi taþ taþýdým lakin yorulmadým.

An geldi tüfek taþýdým asla da teslim etmedim vatanýmý iblislere.

Üredim.

Ürettim.

Üzüldüler çünkü mutsuzluðumdan bile ders çýkardým yeri geldi aðladým kahkahalarým eþlik ederken akabinde ve yeri geldi aþaðýlandým lakin aþaðý görmedim ne kendimi ne de karnýmdaki çocuðu ve ellere vermedim ne umudumu çaldýrdým ne dokunmalarýna izin verdim.

Tenimde ter saklýydý ve emek.

Terimde cefa yüklendim ama asla yüksünmedim.

Sefamý sürmedim ama direncimi kolladým ve büyüttüm.

Ziynetlerim yoktu alýn terimden ve ak alnýmdan baþka.

Ziynetlerim vardý hem de nasýl; dünümden miras.

Geleceðin kurtuluþu saklýydý ellerimde ve gemiler yaktým sadece içimdeki közden kundaklanan hayallerimden de taviz vermeden.

Sükûn saklýydý yazdýðým þiirlerde ama kadýndým ben ve asla iyi gözle bakmadýlar yazdýklarýma.

Kadýndým ben ve bilgimle besledim, semirdi içimdeki çocuk ve kaybolmadý asla.

Þehit düþtüm vataným uðruna üstelik kara topraðýn deðil þanlý bayraðýmýn eseriydim ne de olsa topraktan gelen varlýðým yine þanlý bayraðýmýn eseri vatan topraklarýna düþtüm sonunda: bir çiy damlasý gibi; bir gölge gibi ve aðacý idim umudun da geleceðin de ve evrenin.

Tabulardan doðdum.

Tabularý yýktým.

Zamanýn hatýrþinas ellerinde ben külliyen zarardým ne de olsa erkekten üstündüm ve tüm canlýlardan çünkü ben anneydim.

Bazen gözü görmeyen bir anne ama gönül gözüyle evlatlarýný büyüten.

Bazen doðuþtan eksikti uzuvlarým ama ruhum asildi ve yüreðim de asla sizlere emanet deðildi.

Öðretmendim kadýn kimliðimle.

Canlar kurtardým Allah’ýn izniyle.

Su verdim topraða. Fidanlar yürüdü.

Su verdim cihana. Nidalar bürüdü dört bir yanýmý.

Aþkýn kölesi deðildim bilakis ta kendisi.

Ömrün sonu deðildim sadece sonlanmasýna saniyeler kala ömrümün benden doðdu o nazlý çiçekler.

Kozamda saklýydým. Haklýydým. Bazense zanlý.

Yürekte kazýlýydým çünkü ben bir gönül neferiydim.

Ben kadýndým.

Ben insanlýðýn attýðý adýmdým.

Adým yoktu benim çünkü kadýndým.

 ‘’KADINA YÖNELÝK ÞÝDDETE KARÞI ULUSLAR ARASI MÜCADELE VE DAYANIÞMA GÜNÜ’’

Aslýnda bu yazýyý kaleme aldýðým dün gece ben farkýnda bile deðildim böylesi bir güne denk düþtüðünü yazýnýn.

Ki günü ve mekâný yok kadýna uygulanan þiddetin.

Dilerim ki; bu gün, takvimlerden silinir ve unutulur ve asla da uygulanmaz kadýna ve çocuða yönelik þiddet.

Hayallerin ruha iyi geldiði hep mucizevî bir farkýndalýk sunmuþtur hayata…

‘’Beni öldürmeyen þey, beni güçlendirir.’’(Nietzche)

Hayaller ve sýðýndýðýmýz her kare, aslýnda bizden ibaret bir varsayým iken…