Beni İstinye'de öldürdüler, gördüm
Anlayamadım neden vurduklarını
Soramadım, korktum
Bir anda sözüm kırıldı dudaklarımdan
İniltim içime aktı sanki
Tanrı'ya sebepsizce yakalanıp
Ömrüm yarıda kaldı...
Şimdi bıraktım yasaklarımı göz yaşlarıma
Kırbaç gibi şaklayan bıçağın ucunda kaldım
Sanki dağıldım gittim kendimden,tenhalandım
Bir an havalandım sandım, yabani rüzgârla
Bir anda çakıldım toprağa...
Sonra yumuşadım,kendi canımın üstünde kıvrıldım
Kendime uzaktan bakarak saklandım
Çorak ışıkların bedenimi nasıl çözdüğünü gördüm
Sessizce karanlık geceye demlendim
Kanımın tadını tattım dudaklarımda...
Artık biliyorum benim hakkımda hiç bir şey kalmadı
Sabah olmasın istedim kimseler görmesin diye
Bomboş sokakta süzülerek yattım
Halinden memnun bir tebessüm içinde sessizce
Kendimden kurtularak son bir nefesle
ŞİİRCE ÖPTÜM ÖLÜMÜN SESİNİ
VEDAT DÜNDAR