* EY İSTANBUL * 


          Neydim ben, derdin, mihnetin hazziyle yaşayan
          Boşuna gezmişim, unkapanı Galata köprüsünü
          Yüreğimde hissettiğim sevdan miydi kapılarımı zorlayan
          Çocukluğum işte; beynimde dimdik duran
          Tuhaf şey hatırlatıyor bana, 
          Küçücük ayaklarım, küçücük avuçlarım
          Kimseye anlatamadığım sendin İstanbul, 
          Ruhumun kafesinde sakladığım o mavi rüyalarım.


          Ölü bir gezegenim, duymuyorum vapur seslerini
          Birazdan taş plaklarda bir şarkı çalacaklar
          Kederli ve yorgun bir duruşla, dinliyorum Müzeyyen
           Senar'ı  
          Seni seyrediyorum yedi tepeli İstanbul'um
          Martılar geçiyor üstümden saçlarımı okşar gibi.


          Çekil git, dolaştığım yollarda gezinme...Beyhan
          Ömrümün her günü bir başka mevsim bir başka sevda
          Hayalimde Çamlıca Kuzguncuk,
          Gönlümde saçlarını taramış Sultan tepeli periler
          Bütün İstanbul anıları bende yaşıyor
          Nasıl yaşayacağım ey İstanbul senden uzakta?...
          Bu acıları yaşayan benim, biri de sensin Üsküdar'lı 
          Beyhan      


          Nuri Dağdelen
         27.11.2018
( Ey İstanbul başlıklı yazı Öz tarafından 27.11.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.