Yorgun þiirlerim var, yoldan çýkmayý henüz beceremeyen bir de TDK benzeri bir gönül lügatim var henüz kimselerin okumadýðý.

Kanunun kestiði parmak deðilim çünkü caným çok acýyor aslýnda beþ parmaktan biri bile deðilim.

Ait olmadýðým bir coðrafyada kabul görmektense makbul olaný yapma gayreti içerisindeyim.

Þiir daðýna yaðan karýn soluðumu kestiði yalandýr, azizim aslýnda bana hükmeden derviþ söylemlerin bahtý da açýktýr, deðerli yüreðim… hani týkýþ týkýþ olmasýný kimse hazmedemezken sevgi bildirgemi sundum bir kez kalemler meclisine.

Oy çokluðuna kurban gidiyorum sanýrým izdiham nedeni duygularým sömürülürken ben kalburüstü bir çiçek olmak adýna çorak topraklarda bile açmaya talibim.

Yorgun teftiþ heyetini buyur ettim gönül soframa ve doldurdum ince belli çay bardaklarýný: tavþankaný deðil ha: bizzat kanýmla demledim ben bu çayý.

Ýfrata kaçan ne çok söylem sabrýmýn filan asla sýnanmadýðý.

Ne ki bunlar?

Ben ne yollara saptým da karanlýkta el yordamýyla buldum yolumu.

Nedendir, diye bir sor bakalým.

Önce kezzap döktüler içimdeki yarým hecelere. Vakitlerden ölümdü zamanýn birinde zamansýz düþtüðüm çukur.

Aþkýn müridi bir ilah filan da deðildi devþirdiðim duygular.

Soluklanmadým henüz.

Oluk oluk akan mevsimsiz yaðmurlardan muzdarip bir çöl çiçeði idim ne de olsa.

Yaftalanmak nedir, bilir misin sen?

Bin bir afra tafra ile dostunu satmak nedir, bilir misin sen?

Bak ihanet ettim edebiyata ne de olsa iki cümle üst üste ayný kelimeyi kullanmak gibi bir gaflete düþtüm.

Sanrýlarým oyalýyor beni sonra da geliþen paranoya ile içimde tetiklenen mevsime biat kâh aðlýyor kâh gülüyorum.

Birileri bir þey diyor ve çekim alanýndayým ne de olsa aldanmaya ve aldatýlmaya programlý benliðim.

Þimdi biri bir þiir yazacak ve baþým yarýlacak imge niyetine baþýma rastlayan taþlarla yoksa taþlama, dediklerine mi düþüyor hep yolum?

Gölgemi dünden bir gün evvel kaptýrdým hayal tacirlerine. Dün de kendimi kaybettim. Karanlýk satýrlarýn hangi yansýmasý peki bu yazdýklarým? Ýþte geceyi aldatýyorum ve aldatý mahiyetinde gülücükler konduran kim varsa asýlý yüzünde bir kabir azabý adeta içinde yuvarlandýðým ve ellerimle yuvaladýðým sözcüklerin handikap yüklü serzeniþi.

Açýktan açýða alay ediyor benimle evren.

Aklýma uyup da sallýyorum mendilimi, her boþluða temsil ettiðim þiir ve yazýnýn arkasýndan. Kimse de yok hani uðurlamaya gelen ve ölüm düþüyor aklýma hele ki gözümden düþen cinnet gecelerinden kimseler haz etmezken diliyorum kendimce ve dillendiriyorum ne de olsa sýra dýþýlýðýn en yüksek mertebesindeyim.

Ayrýþan insanlar ve bölünen kümeler… ne çok öz alt küme.

Mekânýn cennet olsun sevgili Atagün Hocam.

Kimin nesi deðil mi?

Aslýnda sýra dýþýlýðýn en güzel yakýþtýðý ilk yetiþkin; hayatýmda idame ettirdiðim bunca formülü ezberleyemezken bir futbol topu ile girdiði sýnýfta tüm öðrencilerini gaza getiren…

Matematiðin x’ini bilmezken cebirle tanýþýklýðým ve ne çok yatay, dikey eksen ve koordinatlarýma sahip çýktýðým matematik dersimizin efsane öðretmeni.

Matematiðe olan düþkünlüðüm gün geliyor da nasýl emsal ve imge teþkil ediyor yazdýklarýma-aslýnda yazýlýp da okunmayan ve ben bu sefer kalemin ucunu kýrýp yeni bir kalem edindiðim aklýmýn kýrtasiyesinde, kimine göre fazlasýyla aykýrý belki de lanet eksenimde ben mimlenmiþken…

Kabul görmekten umudu kestim madem bu sefer yolum yine O’na düþüyor.

Sohbetimiz esnasýnda yaðan yaðmurun bereketi olsa gerek yastýðým hep ýslak.

Vicdanýmýn örtüsünde ise arda kalan yorgunluk hâsýl olmakta ne de olsa sevebildiðim kadar çok insaný sevip içimdeki bölmelerde aðýrlýyorum her birini.

Genele bakacak olursak, ben iflah olmaz bir piç kurusuyum.

Yaþasýn ben de artýk saygýn kelimeler yerine hafifçe argo imgeler konduruyorum satýrlara ve biliyorum ki eninde sonunda RTÜK ve benzeri bir kanalla kodesi boylayacaðým yanýmdaki hücrede kalýrken A.A.elbet soracaðým ona yazarlýðýn sýrlarýný.

Gönül körfezimde yarým adacýklar mevzu bahis ve þimdi geliþtirdiðim kuramlarla ana kýtaya el sallýyorum.

Gün özürlü bir yolculuk benimki hele ki en yüksek rakýma da sahip iken þehir ve yazdýklarým… artýk kimin yolu düþerse elbette bir bardak çay ikram etmeden býrakmayacaðým.

Kanýmla yýkadýðým bir yol.

Öncemde saklý tüm bilgi ve detay silsilesi sonra da randýman saðlamak adýna boydan boya yok sayýyorum: yaþadýklarýmý ve yazdýklarýmý ikram aþamasýnda içimdeki rahmeti bana sunan yüce Yaratan elbette çekmeyecek elini ümidimle üstelik…

Göðün kepenkleri kapalý sanýrým bir uyarý mahiyetinde melekler de çekildi yuvalarýna ben ki aykýrý bir coðrafyada salýnan ahkâmlarla sadece kalp gözümün sileceklerini çalýþtýrýyorum ne de olsa içeri alacaðým çokça insan var.

Ömrün afaký.

Ah, ben’lik yorgun dimaðým.

Senlik olmasý gerekmeyen de bir sevda masalý.

Aþkýn boyutsuzluðunda kilit vurduðum yüreðim.

El, el üstünde madem birazdan diyetimi ödeyip elimi de kesip atacaðým sonsuzluða belli ki elimden kayýp gidenlere bir bu kadar dayanamayacakken.

Geçmiþin izini sürerken gelecek odaklý bir sunum hazýrlanýyor biliyorum ki ne zamanki yeni gün’e denk düþsem evren yine yapacak yapacaðýný ve boðazýma takýlacak kelimeler.

Gün bazlý bir eylem duygularýn aralýksýz hamle yaptýðý ve ne hikmetse dumura uðrayan yüreðimle dilimden düþmeye hazýr olmayan her iç çekiþ bir þekilde karþýlýðýný buluyor ne zamanki yolum beyaz boþluða düþse en azýndan geçmiþte yaþadýðým o münzevi boþlukla da hiçbir ilgisi yok iken.

Bazen yalýn bir gün hani saf kan yarýþ atý gibi koþtuðum.

Sadece koþuyorum ve aralýksýz konuþuyorum ve ne zamanki ket vurulsa coþkuma ben sakinliðimi koruyamadýðým gibi namluyu aðzýma sokuyorum.

Ya da beynimi hedef aldýðým ve tetiðe basmadan hiçbir þey yoluna girmiyor demek ki yaþamanýn ve mutluluðun ilk koþulu ölümün ta kendisi.

Ölüm korkumun depreþtiði yýllara bakýyor ve kendime uzun boylu sitem ediyorum hele ki ölümden beter yaþanmýþlýklarýn seyrüseferinde bilfiil anladýðým bu saçma korkunun üzerine ellerimle ölü topraðý attýðým.

Künyemde yazýlý ismim. Ellerim kucaðýmda deðil ama kalemi ve çay bardaðýmý tutarken… derken zamansýz bir veda ve ben serilmiþken boylu boyunca.

Öðüten bir deðirmen aslýnda övündüðüm ne de olsa geçmiþin iz býraktýðý güzelliklerin tadý hala damaðýmda ve zaman zaman somurtan bendenizin adam olmaya da niyeti yok iken sanýrým adam yerine konmakla eþ deðer yine de kendimi sevip saygýmý da öldürmediðim sürece varlýðýmla az da olsa barýþýk kalmaya çabaladýðým hayatýn da bir rutini.

Tetiklenen mekanizma ve ibresi bozuk sayaca ben mutluluk ve sevgi yükledikçe… geri dönümü de ne diye asla sormayýn.

Gürültülü bir yalnýzlýðýn da ta kendisi iken insan ve nasýl oluyor da bu kalabalýk esnasýnda yalnýzlýkla ihya oluyorum?

Kimlik kavgamda esefle yüklendiðim yine omuzlarýma aðýr gelen duygular ve mantýk özürlü bir ömrü kayýt altýna almýþken ben sabýrsýzca seviyor ve itiraf ediyorum.

Yol yorgunu kim ise belki de yoldan çýkmýþ…

Yolunuzun üstünde olmasam da buyurun, beklerim, efendim.