************Başaksı duygular el avuç(!) açtı

************Öldü yemişlerin has bahçeleri

************Cerenler avlandı leylekler kaçtı

************Sen(!) mi  güldürecen cân serçeleri


 

Ey kesesinde sekînet biriktiren cânân

Rânâ bakışlarından süzülen manzûmeler  aydınlatsa hülyâlarımızı

Bir heyecân sarsa güneşi ve ayı

Masal mağaralarında  yaşasak çocuklar gibi

Ara sıra yıldızları seyrederek

Teleskop  yapsak gözlerimizi

Mutluluğu bulamadığımız dünyayı bir kenara bırakıp

Keşfe  çıksak yeni  gezegenleri…

 

Gerçi  sormadan edemeyeceğim

Bu iş için yeterli mi mâsumiyetimizin eni

 

Daha demin ateşe kan bulaştıran bizdik

Daha demin öldürdüklerimizi kaldırıma dizdik

Sonra zafer nâraları attık perde perde

İç sesimizi hiç dinlemedik

 

 

Şimdi

Herkesin adına  utanıyorum kendimden

Artık temizleyemiyorum kirlenen zehirleri

Dalgın bir ölüm  sesiyle mehtâba bırakıyorum ellerimi/zi

( Belki ) gece ümide taşır yüreğimi/zi

 

Dursun Tiftik

 

 

( İç Ses başlıklı yazı DursunTİFTİK tarafından 1.12.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.