Saðanak yaðmurdan kaçanlar cadde boyu saðlý sollu uzanan dükkânlarýn tentelerine sýðýnmýþlardý. Bitiþik tenteler yürümeye müsaade ediyordu. Vitrin önlerinde neredeyse adým atacak yer kalmamýþtý. Kalabalýðýn arasýnda erkek sesi yükseldi. “Görme engelliyim. Kalem satýyorum. Alýr mýsýnýz?” Uzun boylu tombul adam bir elinde kutu diðerinde beyaz bastonu baðýra baðýra ilerliyordu. Sarmaþ dolaþ genç çift kendi aralarýnda konuþurken adamý fark etmeyip çarptýlar. Kadýn geriye savruldu. Sevgilisi öfkeyle elini havaya kaldýrdý. “Kör müsün!” diye çýkýþtý. Adam yere eðilmiþ saçýlan kalemleri toplamaya çalýþýyordu. Kadýn suratý bir karýþ “Ufff ya! Yürü” Sevgilisinin koluna girdi. Yola devam ettiler. Adam el yordamýyla kalemleri ararken sivri topuklarý, kösele tabanlarý acýlarýndan tanýyordu. Parmaklarýna hediye paketi yapýlmýþ kutu denk geldi. Hýzla ayaða kalktý. Kutuyu sallarken telaþla seslendi. “Hediyenizi düþürmüþsünüz.”