Aldatýnýn bir sanat olduðunu yeni öðrendim.

Yeisliðinde hikmetin,

Erbabý düþlerin bir seyis kadar sabit

Oturduðu koltuðun ayaklarýnda ürperti

Baþ kaldýrmýþlýðýn filan da deðil hani:

Sadece baþý dik bir tezahür;

Süklüm püklüm yüklemlerde

Baþak misali her gizemde saklý

Devre dýþý aldatýlmýþlýk:

Hükmen ya da sehven yenik olsam ne çare?

Neye yettim ki dünde kaykýlmýþlýðýn ispatý

Ki kendimden geçmek de deðil hani…

Sadece geçkin üç beþ þiirde

Özlem yüklenip

Öznenin muadili gizliyi ifþa etmekte:

Bacak kadar boyu imgelerin

Rakýmý kayýp bir þehir gibi olsa da

Ýmgelem dolu þafaðýn arka yollarýnda

Müzmin bir siyah:

Zamandan çalmak ya da

Satmak tereciye tere misali

Hükümranlýðýnda kalemin

Aþký þiar edinen üç beþ yönerge

Aslýnda tozlu yollarýnda kayýp ülkelerin

Satýrlarýna denk düþmek

Muayyen günde ölen bir cürüm

Ýflah olmaz bir yürek kadar

Atýlgan

Bazense titrek cüssemde nidalar konuþlu…

Diyetine talipsen evrenin

Ne çýkar diretsen ya da dik baþlý bir hümayun

Göðü tepe taklak eden

Devrik bir güneþ silsilesi

Oysaki ayýn radarýna takýlýydý aklým

Hem de örtündüðüm gizemi boca edip,

Bir sürahi dolusu özlemi

Þekersiz içmek de dert deðil hani

Yeter ki uzandýðým rahlede

Uzatmaktan kasýt

Uzayýn iplerinde asýlý bir yýldýz kadar

Parlak ve naif.

Bir edimle ýsrarla sevip yenilmek misali

Övündüðüm deðil

Öðütüldüðüm de ibaresi þiirin

Artýk kaç posta yitireceksem aklýmý

Dertli imgelerle için için kavrulduðum

Þunca varlýðý

Satýrlara sýðdýramayýp…

Dedim ya;

Ýçtiðim her derde talip þiirlerim

Þiirlere tabip yorgun yürekte

Kadim sýrdaþým

Manen celp ettiðim

Varlýk kadar kaskatý soluklandýðým her edim.