Karartýsýnda göðün, öðün arasý düþler örüyorum, göðün munis çehresinde bir esinti kadar sýradan bir günü kovalarken hem de.

Ritmi olmayan bir saat kadar tedirginim ve az sonra zangocun çalacaðý çandan da muzdarip.

Tepesindeyim þehrin aslýnda merkezinde aslýnda hicvinde aslýnda ben, þehrin ta kendisiyim.

Dokusunda ömrün, tenhalýk var ve ben öðün yemediðim dünlük menümde aslýnda içimdeki çay bahçesi ile hemhal sýradan bir günü kundaklýyorum.

En hatýrþinas gölge olma þerefine nail olmak adýna, damarlarýmda dolaþan kelime cumhuriyetine esir düþtüm bir kere týpký sevgili Elif Þafak’ýn sýk sýk vurguladýðý kelime oyununa asla rest çekemediði gerçeðine bir o kadar vakýf.

Kum tepesinde oyun parkýnýn; gidip oynamayý unutup da denizi seyrettiðim gerçeði sayýn ki hayal hele ki Moda Parkýnda denize nazýr bir iklimle çevrelenmiþseniz.

Duru su birikintilerine rast gelmek kadar da olaðan dýþý hele ki aralýksýz yaðan yaðmurda siz gönül vermiþseniz bir kez Aralýk’a ve bir o kadar yaklaþan doðum günü yine ikinci doðuþuna tanýk olduðum kardeþimin tüm haytalýðýný-geçmiþte-görmezden gelip nasýl oluyor da bir Ýstanbul beyefendisine dönüþtüðünün en yakýn tanýðý.

Abartma istemine yenik düþmedim ki tecrübe ile sabit: hem dünkü yorgunluk hem yarýna döþediðim o kýrmýzý halý ve zamanýn süpürgesi ile tozu topraðý temizlediðim ve kaygýlarýmý az buçuk öldürdüðüm.

Sanrýlar yüklenmiþken gerçeklerin kabulü.

Nefret soluyanlarý görüp bilfiil rest çekmek ama menfi gölgelere ve ýrkçý insan söylemlerine.

Sevgi maðduru olmanýn verdiði disiplinle daha da çok sevme güdüsüne yenik düþmek üstelik tüm rýzamla.

Ýnleyen araba lastikleri; aralýksýz çalan kornalar ve öfkeli insan izlekleri ve bir dükkândan tam çýkacakken yere düþen çocuðu kucaklayýp annesine teslim etmenin verdiði hoþnutluk adýna mutluluðu fazlasýyla kabullenmek.

Ne bir terennüm.

Ne bir teþebbüs.

Bizzat faaliyete geçtiðim ve duymak yerine hayat þarkýsýný dillendirdiðim.

Hangi müjdeli haberden yola çýktýðým mý?

Yoksa hidayetin basamaklarýna dokunurken koþarak yukarý çýkmak istediðim mi?

Ýstekten de öte ki þarkýlarýn duraðanlýðýndan sýyrýlýp þakýyan bülbüllerin nezdinde gül bahçesine düþtüðüm gerçeðine bilfiil inandýðým ve yaþamýn verdiði coþkuya tanýklýk ederken bunu hücrelerimde hissetmek.

Bir manifesto belki de ya da þiirlerin imgelerinde ters yüz yaptýðým þatafatlý anlamlarý iz düþümü ve istikrarlý hayal kurma istemine tanýklýk ederken melekler, ben yüreðimdekini yaþatmak adýna yürek yüreðe yazmakla yaþamak arasýndaki o ince çizgi.

Ne hayatýn propagandasý ne de çetrefilli hayatlarda süregelen çeliþki ne de yankýsý duyulmayan bir çýðlýk hatta ötesi sanýrým dünün kirini pasýný boykot etmek ve aklýn hengâmesinde ruhu da çalan saati de protesto etmek.

Kapý zilinde dingin bir melodi.

Sevgi münazaralarýnda hoþluk adýna yaylým ateþine tuttuðum ne çok söylem; adýna ikilem denen yükümlülüklerimden kurtulduðum ve posta koyduðum laneti iblisin bir de münafýk kara kuru imgelerden yansýyan cahil hörgücünde gereksiz sýkýntýnýn, bizzat boþluða salýmý derken kaynayan kazanda bir damla derken bir bardak derken bir ömürlük umudu içine boca edip de en çok da kýzdýðým benlik kaygýlarýmýn mizacýma olumsuz etkisinde dertop olmuþ hüzün sarmalýndan kurtuluþum…

Bir konçerto misali ya da piyanonun tuþlarýndan çevreye yayýlan o nota istiþaresinde, hayatýn da bir melodi olduðuna mý vakýf olduðum?

Can simidim olan.

Hakkýn nazarýnda hak görülen ne ise.

Kabulüm iken ömür ve makbulüm iken tüm yaþanmýþlýk ve yaþanma ihtimali…

Katýksýz ýslandýðým bir kýþ günü ama kýþ güneþinin de bulutlarla oynaþtýðý bir döngü: týpký insan ritüellerinde aslýnda insanlarýn farklý renkler kattýðý evrende, siyahtan bunca zaman nasiplenip de pembe düþleri salmaksa etrafa ya da gördüðüm tüm tezatlýklarý ve olumsuzluklarý kabul edip içimdeki mevsimle buluþan kýþ görüntüsüne eþlik eden bir Ýstanbul manzarasýný içime çekmekse ve bilmek de üstelik o manzaranýn bir detayý olduðum inancý ile þükrettiðim her þeye de karþýlýk bulurken, inancýmým kocaman bir çýð olduðu ve içimde devinen o sarkaç sadece umudu iþaret ederken…