Nice sene devirdim, þahidim bir çok þeye,

Kurumadan  dökülen, yapraklar biliyorum.

Her gördüðü belayý, kendine biçmez paye,

Sabýrla sükut bulan, meraklar biliyorum.

Tarihi linç ederek, sükuta hayal kuran,

Millet burda dururken, düþman hattýnda duran,

Ar perdesi yýrtýlmýþ, haince sýrttan vuran,

Asalakça yaþayan, yavþaklar biliyorum.

Adaletin sýrtýna, yýllarca olmuþ kambur,

Hani iþe yarasa, ne saz olur ne tambur,

Bilgiden münezzehtir, hariçten gazel okur,

Bir zerre adam etmez, uþaklar biliyorum.

Hýsýmlýk rafa kalktý, akrabayý bilmeyiz,

Hani düþse bir yana, gözyaþýný silmeyiz,

Dünyaya çivi çaktýk, ölüm gelse ölmeyiz!

Ýçi cenaze evi, konaklar biliyorum.

Anne baba hakkýný, gözetmez oldu gözler,

Menfaati var ise, baldan tatlýdýr sözler,

Riyakarlýk utandý, daha utanmaz yüzler,

Hainliðe sevdalý, mihraklar biliyorum.

Bildiðini söylerde, Ademide ne bildi,

Azlýða sükut etti, varlýðý çoða böldü,

Mazlumlar gülüyorsa, bilin ki o da güldü,

Elbet sarýp sarmalar, kucaklar biliyorum.

Adem Efiloðlu