Yalnızlığım Suskundu
Dilim lal oldu
Dudaklarıma ket vurdum
Kulaklarımı tıkayıp
Gözlerime mil çektim.
Yalnızlığım öylesine sessizdi ki
Araftayım, isyanlarım diz boyu
Kafamda bin bir türlü soru
Hiçbirinin cevabı yok
Yalnızlığım sustu
Ben avaz avaz haykırdım…
*
Elim kolum bağlı çaresi yok
Umutlarım firarda
Yıkılmaz dediğim duvarlar yıkıldı
Benliğimin üzerine
Enkaz altında kaldım
Daralıyorum nefes alamam
Acılarım tavan yaptı
Son bir gayretle çektim nefesimi içime
Yeniden yandı yüreğim
Anlatmaya çalıştım.
Gecenin en siyahında sensizliği yalnızlığıma…
*
Zifiri gecenin en yaralayıcı sessizliğinde
Hayallerime ağladım.
Yorgun gözlerimden
Damla damla kanlı yaşlar süzüldü
Karanlığın bin bir parça enkazında gezinirken
Paramparça olmuş yüreğimi gördüm.
O da son nefesini veriyordu
Soğukluğu sarmıştı ölümün
Kıvranıyordu çaresizlikten
Ellerimi uzattım, tutamadım…
*
Bir adım, bir adım daha attım
Benden çok öndeydi yetişemedim.
O lanet olası geceye tekrar döndüm
Bu sefer susmadım, susamadım
Konuştum, avaz avaz haykırdım
Sesim yankılandı
Ben konuştum
Ben dinledim
Yalnızlığım
Yine suskundu…
Mustafa KARAAHMETOĞLU
14.11.2018
(
Yalnızlığım Suskundu başlıklı yazı
Mustafa Kara tarafından
11.12.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
