“Güneş ay’ı kıskanmaz” derler nasıl da yalan, 

Ben seni yıldızların her birinden kıskandım,

Sönmeyen ışığından hiç yok payıma kalan,

Gülümsemende saklı kederinden kıskandım.



Bir fidan misaliyim; suya, toprağa muhtaç,

Yoruldum tutsaklıktan, özgürlüğe daim aç,

Senden gelen her kelam başımın üstüne taç,

Köz gibi yürek yakan göz  ferinden kıskandım.



Yeterince bekledim hem de içten, derinden,

Benim için kalkmadın bir kez olsun yerinden,

Şükrettim her halime, korktum hep beterinden, 

Gidip dönmezsin diye seferinden kıskandım. 



Mehlika’m demesen de diyemem “ben calibim”

Hasretinle yarıştım sabırda da galibim,

Yanağındaki bene, ben ömrüne talibim,

Seni koklarlar diye o terinden kıskandım.



Fatma Çetin Kabadayı

14.12.2018


( Kıskandım başlıklı yazı F.Ç.Kabadayı tarafından 15.12.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.