Yazdım başucuma dedim; Gülnare,

İlaç kar etmiyor artık yarama.

Ciğerim yanıyor hep pare pare,

Beni bu günlerde sakın arama.

 

Yıllardır başımda ateşler yanar

Dokunma yarama yaram çok kanar

Seni seven insan ismini anar,

Bu işlerin bir bitimi var amma!..

 

Ben bilirim diyen yalan söylüyor

Seven sevdiğiyle gönül eğliyor

Geçen günlerimiz geri gelmiyor,

Sen de benim gibi köz olup yanma.

 

Bu işlerin sonu baharda biter

Çektiğimiz çile sanırım yeter

Ayrılık dediğin ölümden beter,

Herkesi bu işin içinde sanma.

 

Gülün hasretini çekse de bülbül

Dağlarda açıyor sevdiğim sümbül

Elimiz de solar kalan son bir gül,

Söz verip cayana bir daha kanma.

 

Gülnare hasretim tatlı diline

Mutluluk getiren bahar yeline

Bereket denilen yağmur seline,

Şimşekler çaksa da sesini duyma.

 

DOĞANAY’ım çiçek dalında güzel

Arılar petekte balında güzel

Altın bilezikler gelinde güzel,

Gülnare yansan da canına kıyma.

 

Kemal DOĞANAY

 

( Gülnare başlıklı yazı kemaldoganay tarafından 15.12.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.