Fanatikliðin sýnýrý ve derecesi yok. Akþam akþam Trabzon spor-Beþiktaþ maçý öncesi fanatik Trabzonlu taraftarlar Galatasaray ürünlerinin satýldýðý bir maðazaya saldýrýyorlar. Ne alaka diyeceðim, siz de kel alaka diyeceksiniz...

Bununla kalsa iyi... Arkadaþlar o kadar fanatikleþmiþ, o kadar kafayý yemiþler ki bir de bilet yüzünden ayný takýmýn taraftarlarý, birbirleri ile kavga ediyorlar... Ýnanýn bu rezillikler yüzünden spordan ve futboldan soðudum. Maç özetlerini bile izlemek istemiyorum, izlemiyorum...

Koca koca adamlar, ellerinde tuttuklarý takýmýn bayraklarý, baðýrýp çaðýrýyorlar. Nerede o eski zamanda ki nezih futbol seyircileri, saygýlý futbolcu ve antrenörler... Varsa yoksa millete dayýlýk, hakemlere ukalalýk, sonrada Futbol Disiplin Kurulu ceza verdi mi, feveran et, ceza haksýzmýþ da diye zýpla dur...

Ýnsan dýþ ülkelerde ki maçlarý izlerken gerçekten gýpta ediyor o ülkelerde ki futbola ve seyircilere. Bir çok ülke de tel örgüler bile olmadýðý halde hiç kimse de sahaya yabancý madde atmýyor, sahaya girmeye teþebbüs bile etmiyor. Aðýr cezalarý var zaten bu tip hareketlerin... Geçmiþte cep telefonlarý bile atýyorlardý sahaya fanatikler...

Fanatikliðin ortadan kalktýðý bir Türkiye her zaman sporseverlerin ve futbol seyircilerinin özlemidir. Kimse kimseye sen Fenerlisin, o Cimbomlu, öbürü Beþiktaþlý diye saldýrmasýn... Ýnsanlar ''Ben takýmým için can veririm psikolojisinden.'' bir an önce kurtulsunlar... Can verilecek tek kavram vatan olsun, bayrak olsun, din olsun. Hiç bir kavga ve gürültünün olmadýðý spor karþýlaþmalarý ülkemizin de ayný zamanda uygarlýk göstergesi olacaktýr...