Türkler için baðýmsýzlýk ince bir ruhtur. Bu ruh ki destanlar yazmýþ, dünya tarihinin görmediði kahramanlýklara imza atmýþtýr. Tam 141 sene öncede bir destan yazmaya mecbur olmuþtur. Öyle ki bu topraklara göz dikenler her kim olursa olsun, ister Moskoflar, isterse Ýngilizler ayný Aziziye tabyalarýndaki ruh gibi müdafaa edilecektir. Aziziye anlatmak, bildiðin zamaný durdurmaktýr. Aziziye kahramanlarýndan Nene Hatunumu yoksa Hacý Abdullah Efendi'yi mi yada diðer nice kahramanlarý anlatmak satýrlara yetmez. Lakin bu kahramanlýklar anlatýlmalý ki gelecek nesiller atalarýn kimler olduðunu anlayabilsinler. Bunlarýn içinden en güzel örneklerinden bir tanesi Nene Hatundur. O kadýn ki emzikli çocuðunu evde býrakmýþ, þehit olan kardeþinin bile cenazesini yapamadan o kahramanlarýn arasýna katýlmýþtýr. Tarihte böyle emsaller bulmak çok zordur. Aziziye tabyalarýnda verilen mücadele sadece baðýmsýzlýk uðruna deðil de gelecek için yapýlan harekattýr. Bu harekatýn devamýný Çanakkale'de, Sarýkamýþ’ta ismini sayamadýðýmýz o nice topraklarda göreceðiz. Aziziye tabyalarýnda yatanlar sadece mehmetçikler deðildir. Bunlarýn arasýnda yaþlýsý çoluðu çocuðu , kadýný erkeði vardýr. Ýçte o kahramanlardan bir taneside seksenine dayamýþ, Emek Bayraktar dedeyi unutmamak lazým. Anadolu çocuðu o kahraman aziz dedede baðýmsýzlýk uðruna can veren kahramanlarýn arasýnda yerini almýþtýr. Ýstiklal þairi Mehmet Akif’in bir sözü, sanki Aziziye zaferi için söylemiþ gibidir. Ne diyor þair “Bir zamanlar biz de millet, hem nasýl milletmiþiz. Gelmiþiz dünyaya milliyet nedir öðretmiþiz.” diye ... Tarih, Aziziye kahramanlarýna gýptayla bakar. Çünkü onlar baðýmsýzlýk uðruna can vermiþlerdir. Ýþte bundan dolayýdýr ki destanlardan bir destandýr, Aziziye