Doðduðum yurt köþesi bulutlara komþu, þimdi bile bakirliðini büyük ölçüde koruyan topraklar içindedir. Kýþlarý bembeyaz karlara bürünen, yazlarý çiçek cenneti ve yeþillik denizi bir diyar… Çoðunlukla kudretten bitip büyüyen tanýmsýz güzel, farklý bir yeþil renkli iðne yapraklý ormanlarla kaplý daðlar.  Çam, ladin, köknar aðaçlarýndan öte ahlat aðacýna kadar aðaç çeþidi ve gürgen, meþe, kavak daha nice yayvan yapraklý aðaçlar orman zenginliðini tamamlamakta. Portakal renginden kahverengine dönüþen ahþap binalar… Kirazdan cevize, viþneden elmaya kadar çeþitli meyve aðaçlarýnýn oluþturduðu meyve bahçeleri… Ahýrlar, samanlýklar köyün diðer binalarýný oluþturur.

         Üç yüz haneli þirin bir köy. Okuluyla, camisiyle, bir elin parmaklarý sayýsý kadar dükkânlarýyla yaþam dolu bir köyde geçti çocukluk ve ilk gençlik yýllarým. Bizim köy gibi komþu köylerimizde güzeldir. Ayný özellikte meyve bahçeleriyle bezeli mahalleler ve alabildiðine geniþ ormanlarla çevrili köyler.

         Yaðmurlar bol yaðar, çayýr ve meralar zümrüt yeþilliðini korur. Olanak dýþýdýr kýþ aylarýnda kara görmek. Çünkü doða beyaz kürkünü giyer. Uzun kýþlar bitmek bilmez. Her çocuðun bir kýzaðý vardý. Kýzak kaymak, kar üstünde güreþ tutmak köy yaþamýnda tadýna doyum olmayan eðlencelerimizin baþýnda gelirdi. Kartopu, kardan adam yapma iþin tuzu biberiydi.

         Ýlkbahar gelmesi, havalarýn ýsýnmasýyla birlikte çalýþma baþlar. Daha nisan sonunda köy okullarý tatile girerdi. Alabildiðine geniþ okul bahçesinde oyuna doymadan elde boyumuz kadar uzun bir deðnekle bir sürünün baþýnda bulurduk kendimizi. Aralýksýz, sonbaharda okullarýn açýlmasýna kadar sürerdi çobanlýk serüvenimiz. Sisli, puslu havalar, yaðýþ çeþitlerinin her çeþidi, özellikle dolu yaðýþýný yayla düzlüklerinde karþýlamak çobanlýk yapan her çocuðun yaþadýðý sýradan durumdu. Neyse ki, sonbaharla birlikte okullarý açýlýrdý. Okullarýn açýlmasýnýn mutluluðu bayram günlerine kavuþmanýn güzelliðinden daha da güzeldi.

         Çocukluk, ilk gençlik yýllarý, omuzlarýmýza yüklenen aðýr sorumluluklarýyla sona erdi. Kimimiz okudu memur oldu. Bazýlarýmýz erkenden büyük þehirlere göçüp iþçi oldular. Çok hýzlý bir biçimde halkýmýz köyleri terk edip kentlere yerleþti. Kentlere yapýlan bu göçlerden az çok her yurttaþ nasibini aldý. Hýzlý kentleþmenin sancýlarý hala yaþanmakta gün gün yýl yýl…

         Plansýzca yapýlaþma sonucu özellikle büyük kentlerimiz birer köy görünümü aldýðý olgusu yadsýnamaz bir gerçek olarak karþýmýzda. Yeþil alansýz, çoðu kez parký olmayan varoþlar alabildiðine çoðaldý. Dar cadde ve sokaklar, gökyüzünü görmenin bile olanaklý olmadýðý yerden darý bitercesine konutlarýn oluþturduðu mahalleler topluluðu. Trafik karmaþasý. Ülkemizde kent manzaralarý böyle… Özellikle trafiðin çekilmez olduðu, ses kirliliðinin hava kirliliðine at baþý gittiði kentlerde yaþamak durumundayýz. Ýstesek de istemesek de artýk geriye dönmek, doðayla baþ baþa yaþamak olanaklý deðil. Týpký bir zamanlar göçmen iþçi olarak Almanya’ya gidip üç beþ yýl çalýþýp ülkeye dönmek isteyip Almanya’ya kök salan yurttaþlar gibiyiz. Köyün bakir doðasý, soðuk sularý rüyalarýmýzý süslemekte sadece.

          Çift sürmek, çayýr biçmek, hayvan beslemek uðraþý çok gerilerde kaldý. Kentlerin özellikle plansýz büyümesi iyice özletiyor yeþillikler içindeki köyümü. Þimdi tüm benliðimle hissediyorum doðduðum topraklarýn ne kadar güzel olduðunu. Ýlkbaharlarda sularý coþkun akan dereleri, yemyeþil çayýrlarý, türlü çeþit çiçek açan meyve bahçelerinin eþsizliðini… Bir þanstýr benim için o bakir topraklarda doðmuþ olmak. Her ne kadar uzak olsa bile. Þimdi paha biçilmez deðerini iyice hissettiðim memleketimdeki eþsiz güzellikleri anlatmak isterim. Yaz mevsiminde memlekette gitmek kýsmet oluyor. Önünde þýrýl þýrýl akan diþ sýzlatacak denli soðuk bir pýnar olan baba evimizi þenlendirdik. Evimizin karþýsýnda alabildiðine gür yemyeþil ormanýmýz uzanmakta. Arka balkonumuzdan Koyunlu Köyü’nün altýn çerçeveli evlerini seyrediyorum akþam güneþinin altýn ýþýklarýyla birlikte. Daha gerilerde Cin Daðýnýn sivri tepesi ve diðer daðlar sýralanmakta.

         Ýlkbaharlarda kýrlardaki fundalýklarýn diplerindeki açan mor menekþelerin güzelliði hala hafýzamda dün gibi saklý. Ve kýrlarýn zirvesinden Meþeli Köyünün kara ormanlarýný, daha sol tarafta ise sýrayla Veli Köyü ve Pýnarlý’nýn ormanlarla çevrili ahþap evleri gözükmekte. Bahçeler içinde güzelim ahþap köy evleri.

         Evimizden Ardahan’a doðru yol alýrken sað tarafta yeþil çayýrlar uzanýr. Yol üzerinde ise sadece çam aðaçlarýnýn oluþturduðu orman denizi içinden geçilir. Nihayet ormanlarýn bittiði yayla düzlüklerine varýlýr. Yayla düzlüklerinin köyümüz hudutlarýndaki Odalar diye adlandýrýlan yüksek düzlüðe çýkmadan olmaz. Odalarýn baþýndan ta Gürcistan sýnýrýna kadar bir kuþ bakýþý bakýþla köylerimiz gözükür. Ormanlarýn arasýnda iki katlý evleriyle “ama uzak, ama þirin, ama garipsi”  köyler… Týpký Tarancý’nýn dediði gibi. Odalarýn baþýnda bulunmakla kendinizi yükseklerden uçan kartallar kadar özgür hissedersiniz. Dört tarafta engin ufuklar ve üstümüzde masmavi gökyüzü.

         Odalarýn baþýndan seyrederken köylerin arkasýndaki sýra daðlar, daðlara yaslanan korkunç yükseklikte kayalarýn vahþi görünüþü ürpertir ilk görenleri. Bir zamanlar Gürcü kraliçesi bu kayalara oyulan; çýkýlmasý çok zor odalarda saklanmýþ güzelliðine hayran olan âþýklarýndan. Daðlarýn zirvelerinden istila ordularý geçmiþ bir zamanlar. Milis güçleriyle dedelerimiz düþmanlara kurþun sýkmýþ bu topraklarda.

         Yaylalarýmýzý geride býrakýp köyümüze en yakýn il Ardahan’a doðru yönelelim. Bir zamanlar kalabalýk sýðýr ve koyun sürülerinin yayýldýðý Ardahan yaylalarýnýn tenha oluþu ilginizi çeker. Artýk Doðu Anadolu’dasýnýz. Karadeniz Bölgesinin gür ormanlarý yoktur bu bölgede. Daðlarý aþýp Ardahan ovasýna indiðinizde içinde mendereslerle bezeli sularýn yavaþ yavaþ aktýðý geniþ platolar çýkar karþýnýza. Yol kenarýnda kazlarýn bolca gak gak diye öttüðü köylerden geçerek Ardahan þehrine varýrsýnýz.

         Biz ilçemize dönelim evimizden. Yolumuz üzerindeki Yavuzköy’de mola verip bu köydeki Seyir Tepesine çýkalým. Seyir Tepesi’nin güneyinde ve batýsýnda dik yamaçlarýyla daðlar, çevreleri orman, içleri meyve bahçeleriyle süslü köyleri seyretmenin tadýna doyum olmaz. Ýlginçtir, halkýmýzýn çoðu þairdir. Þairlerin ruh dünyasýndan yansýmalarýndan adýný almýþ bir tepemiz var ilçemizde: Efkâr Tepesi. Adý öykülere, þiirlere girmiþ ünlü bir tepe. Bu tepeden dar vadileri, köyleri, köyleri çevreleyen sýra daðlarý bir bir seyredip tüm dertler unutulur. Âþýklarýmýz efkâr daðýtýr. Köylerimizi, doðamýzýn eþsiz bakir güzelliklerini anlatmak bu yazýnýn hacmini çok aþar. Köyümüzde büyüyüp sonradan gurbete göçen bir þairimizi güzel þiiri ile selamlamasak þairler yetiþtiren bu topraklara haksýzlýk etmiþ oluruz:

Sýlaya Doðru

Bir hasrettir yine düþtü canýma
Bu vasf-ý hallerim sýlaya doðru
Felek hisar çekmiþ dört bir yanýma
Açýlmaz yollarým sýlaya doðru

Kýlýndý bayramlar saflar söküldü
Gurbetliler bir köþeye çekildi
Eller havalandý yaþlar döküldü
Uzattým ellerim sýlaya doðru

Hani sallandýðým topraklar taþlar
Hani hasret annem hani kardeþler
Hani yaren yoldaþ ahbaplar eþler
Açarým kollarým sýlaya doðru

Virandýr gönlümde bu aþkýn þehri
Paslandý hazneler lal u gevheri
Gönül yaylasýnda aþkýn rüzgarý
Esiyor yellerim sýlaya doðru

Fani dünya ben feleði bilirsem
Baykuþ gibi çok viranda kalýrsam
Yanguni der gurbet elde ölürsem
Savrulur küllerim sýlaya doðru

Aþýk Yanguni

          Yaz aylarýný geçirdiðim doðanýn göbeðindeki evimizi onurlandýran dostlarla buluþuyoruz zaman zaman. Dostlarýmla sohbetlerimizin konusu daha çok kitaplar oluyor. Okuduðumuz öykü ve romanlar, þiirler üzerine saatlerce konuþuruz. Bu arada sanal dünyada þair-yazar birçok arkadaþ edindim. Türkçemizin engin güzelliði içinde yazýlan þiirler, öykülerle iletiþim kurduk...

         Þiir ve öykülerini çok beðendiðim bir arkadaþým yazmaya yönlendirdi beni. Bu soylu eylemim içinde olmamý o arkadaþýma borçluyum. Çok has bir þiiri vardýr. Kendisi Akdenizli olmasýna karþýn hiç görmediði benim köy evimi, evin önündeki çeþmeyi, yemyeþil çayýrlarý betimlemiþti bir þiirinde adeta…  Arkadaþýmýn o þiiri tüm hümanist duygularýmý coþturdu. Þiirlerin büyülü dünyasýna girdiðimde coþkulu duygular sarar ruhumu. Betimlenen duygularý bir bir yaþarým…

         Doðayla iç içe yazlarý yaþadýðým evime þair-yazar arkadaþýmý davet ettim. Söz vermesine karþýn buluþmak, güçlü þiirlerin þairinin aðzýndan þiir dinlemek olanaklý olmadý. Oysa ne çok istekliydim bir edebiyat sofrasýn etrafýnda þiir ziyafetine tanýk olmaya. Yaþadýkça nice bahar ve yazlarla göreceðiz elbet. Dilerim önümüzdeki yaz aylarýnda þair arkadaþýmla buluþmak onuruna nail olurum.