KAYIP KENT

Bir varmýþ bir yokmuþ. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde. Zamanýn birinde kayýp bir kent varmýþ. Kayýp Kenti  Zeytin isminde küçük bir mucit bulmuþ. Zeytin, zaman makinasý ile geçmiþe yolculuk yaptýðý bir sýrada, makinanýn arýzalanmasýyla hiç bilmediði bir kente iniþ yapmak zorunda kalmýþ. Orada daha önce hiç karþýlaþmadýðý þeylerle karþýlaþmýþ. Orada daha önce hiç duymadýðý sözlerin efsunlu haline hayran kalmýþ. Ve iyi ki de zaman makinasý arýzalandý da buraya düþtüm diye düþünmüþ.

Zeytin, zaman makinasýnýn üzerini orada gördüðü bir örtüyle örtüp kenti gezmeye baþlamýþ. Yolda kimi görse garipsiyormuþ. Hiç bildiðimiz insanlara benzemiyor diye düþünüyormuþ. Bir amca yerde duran serçenin kýrýk kanadýna pansuman yapýyormuþ. Yanýna oturup onunla muhabbet etmek istiyormuþ. Amca da Zeytin’i tanýmak istiyormuþ. Nereden geldiðini, neden buraya geldiðini sormuþ. Zeytin de gelecekten geldiðini söylemiþ. Bir zaman makinam vardý onunla geçmiþe yolculuk yapýyordum birden kendimi burada buldum demiþ. Adam da þaþkýnlýðýný gizleyememiþ. Gelecekte yaþayan biri neden geçmiþe dönmek ister ki diye düþünmüþ. Ve düþündüðünü de Zeytin ile paylaþmýþ. O da büyüklerinden duyduklarýný anlatmaya baþlamýþ. Ne varsa eskide var demiþ hep büyükler. Arkadaþlýklarýn en güzeli hep eskideymiþ. Zeytin de kendi kendine söz vermiþ. Bir gün zaman makinasýný icat edip, geçmiþe yolculuk yapacaðým demiþ. Ve verdiði sözü tutmanýn gururunu yaþýyormuþ. Geçmiþe yaptýðý yolculuktaki ilk duraðý bu kayýp kent olmuþ. Ýhtiyar bunu duyunca çok mutlu olmuþ. Ve Zeytin’e içi çok ýþýnmýþ.

Küçük mucit, ihtiyar adamla sohbetinden çok þey öðrenmiþ. Yaralý canlýlara yardým etmek insanýn en önemli vazifelerindenmiþ. Kayýp kenti gezmeye devam etmiþ. Nereye gitse kendi gibi çocuklarýn olduðunu görmüþ. Ve buna çok sevinmiþ. Demek ki, nereye gidersem gideyim. Arkadaþlarým hep olacak diye düþünmüþ. Gördüðü çocuklar dýþarýda oynayan çocuklarmýþ. Dýþarýya çýkmaktan hiç korkmuyorlarmýþ. Onlarý çok cesur bulmuþ. Geçmiþe yolculuk yapmadan önceki yaþamýna bakýp, çocuklarýn neden evde oturduklarýný düþünmüþ. Oysa dýþarýda gezmek, oyunlar oynamak çok daha güzelmiþ.

Küçük Mucit Zeytin, kayýp kent de tanýdýðý dostlarýný çok sevmiþ. Onlarla oyunlar oynamak çok güzel geliyormuþ. Daha önce hiç bilmediði oyunlarý öðrenmiþ. Öðrendiði oyunlarý, geleceðe döndüðünde kardeþine ve arkadaþlarýný anlatacakmýþ.

Zeytin’in amacý geçmiþe dönüp eskiden yaþayan insanlarla tanýþýp geri dönmekmiþ. Ama zaman makinasý arýzalandýðýnda burada tanýdýðý insanlarý çok sevmiþ. Ve hemen eve dönmek istememiþ. Zaman makinasýnýn arýzasýný giderdikten sonra tekrar yola çýkmýþ. Bu kez bambaþka bir yere gidecekmiþ.

                                         Son