An boynumda urgan

Çeker durur o yana bu yana

Ne kadar dâhiyane düşünsem

Yedirir bana turşu, lahana!

Ya aşırı soğuğunu üfler nefesime

Ya da cehennem silahını dayar hevesime

Sonuçta yakar

Yedirmez kebap, koklarım kokusunu

Sere serpe tepsiye uzanmış baklava…

 

Şekerim yüksek

Tansiyonum patlatır gömleğimden ilik

Kolesterol Everest’in zirvesinde

Derviş gibi bakarım yediğime içtiğime

Vurmuş bir de felek…

 

Dik gezen başım bugün büküldü

Yokluk hastalık gibi yüzüme tükürdü

Yaşamaksa gaye dünyada

Önüme bin bir çeşit ilaç iç diye sürüldü…

 

Yaşamak istiyorsam dinlemeliyim doktoru

Sapladı özgürlüğüme oku!

 

Neymiş ben neymişim

Söndürdü hastalık şişirilen balonumu

Çaresiz gördüm akıl veren baronumu

Meğer oymuş

Hazırlamış sonumu…

Şikâyetlerimden rahatsız oldu

Bulamıyorum

Akıllı telefonundan atmıyor konumunu!

 

Yalnızlık sardı her yanımı

Çıkıp gidecek sandım canımı

Yanımda gördüm yalnız hanımı

Okurken Kur’anı şifa niyetine!

Hemen abdest aldım

Ölüyor muyum ne…

 

Meğerse dünya eğlenceye bahane

Salise kadar değilmiş şahane

Müslüman kişi nereye gitse

Dönüp dolaşacağı yer Kur’an

Dünya başımı hiç döndürmese

Keşke…

 

Saffet Kuramaz

( İmdat başlıklı yazı safdeha tarafından 11.01.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.