Ben onurlu sevmeni özleyip de dururdum 
Hiç aklıma gelmezdi menzilinde hüsranın
İhanet yükü mazim yoz efkarın, kururdum 
Sevdam böyle bilmezdi menzilinde hüsranın!

Bunca yaşanmışlık var çıkış yolu olmayan
Edep erkanın ile meftun solu bulmayan
Dillenmez bu dudağım gözümde tütsen bile
Ateş olup dağlan-san sevdanı katsan dile!  

Göğe saldın nidamı bin kararttın gecemi
Derdine yolcu-muyum çok sararttın nicemi
Yerle yeksan güvenim sevdan nahoş, yığılmaz
Sıkışıp kalan benim hemhal olup sığılmaz!

Kader deyip de geçme zulmün sebebi sensin
Vefa'ma keder gönlün sus ki, edepli densin
Şimdi, nisyan zamanı böyle giderse dilim
Koymaz, külünde anı çırparak iki elim!

( Menzilinde Hüsranın başlıklı yazı GülsenTunçka tarafından 17.01.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.