Ve nihayet geldin yaný baþýma.

Belki hazýr deðildi bu sefil bedenim.
Ama þu ruhim hep yolunu gözler idi.
Zikretmeden ismi cemalini o rahata ermezdi.
Her nefes alþýmda unutuversede sefil bedenim
her nefes veriþimde ruhum unutmazdý seni.
Saklasam da cemalinle müþerref olan þu tepemdeki beyaz emanetini kendimden.
Görüveriyor iþte ruhum.
Her son baharda bir uyanýþ nidalarýyla avutsam da kendimi.
Her þems vaktinde cemalinle diriltiðin ruhum hep yenik düþüyordu bu sefil bedenime.
Taa ki þu anadek ve gelmiþsin iþte hak olan da fani olana.
Ýþte kalk kandýr kandýra biliyorsan  ey sefil bedenim.
Artýk yok karþýnda bir fani.

Son nefesimde bile  temah eylediðim beþere koþarken.
Ýmdi hangi nefes ile yüreceðim ebedi olana
Ýþte gelmiþ yaný baþýmdasýn ya arzail.
Sen nasýl kötü olasýn ki.
Sen ki baki olanýn nuru cemalisin.
Sureti nazarýnda kendimi gördüysem senin soçun ne ola.