Şimdilerle avunurken aslında geçip giden zaman akrep ile yelkovan arasında kalan.
sensizlik başlıyor sonra dağların ardında avaz avaz yükseliyor sesin arşa değin.
Gökyüzüne hayran martılar,
acı acı uzaktan bakıyorlar,
kara bulutlar öbek öbek göğün üzerinde toplanmış. Çıkmıyor ses soluk olup bitene seyirciyiz.
Açılıyor pencere aniden
"Geçmişe" el sallarken biz.
yaş döktük ardınsıra elvedalara.
yıllar önce daha gidenlerle kalanlarla geçti zaman. acı verdi bize geçti dediklerimiz,
hep yaralıyız, gülmek isteriz.
çerçevelerde resimlerimiz,
tebessüm etsekte,
hep yanımızda durur maskemiz.
Aklımı tırmalayan, film şeridi gibi geçtikçe gözlerimin önünden,
anılar. kalp ile mantık arasında kaldık her defasında. huzurlumuyuz acaba sorarız kendimize.
fazla söze gerek yok artık çok mu yorulduk ne ! "Mevsim'" döndükçe yaz ilkbahar da olsa
hep yağmur damladı birikti yüreğe.
umutlar yeşerse de buz dağının ardı karanlık tepe. gözler de alışmıştı zaten hüzünlü bulutlara.
hep bir nem taşıdı çukurunda
ve bizi yalnız bırakmayan dostlar
sanılırdı ki hep aynıydı hep aynı dertdaşımız.
Ki onlardı bizim yoldaş saydıklarımız,
Annemiz sığınacak liman,
Babamız koruyucu kalkan.
