Dünyada neyim dersen bir hiç
Açık olmalı akıl ile bilinç
Deva olsun akıl ile gönül
Aklına edeple yorgan biç
Hiç olacaksın iyilik ek biç
Hani nerede sendeki sevinç hiç
Sevinç hiç otur kendine bak
Bak önünde devam eder geçiş
Var hiç var yok bunlar ince iş
Mevla’nın işidir bu var bir var
oluş
Var olan bakmışsın bitmiş
Kim gelmiş kimler gitmiş
Ders aldıysan işte budur geliş ve
gidiş
Bundan gayrısı bil ki bitiş
Haydi derdi olana durma sende
yetiş
Kefenin mezarın içini doldur
budur gülümseyiş
İçini boşaltma sakın kin nefretle
budur işte bitiş
Bitiş gülümseyiş elindedir
bilirsen
Haydi bekleyene var koş nedir
nedendir bu bekleyiş
Bak az sonra çekilecek bedenindeki
fiş
İster ölüm de istersen çekilen
fiş bu bir deyiş
Anlayana anlamayana davul zurna
azdır az
İstersen gece gündüz sen çal saz
Kış gününde geldi der bilmeden
yaz
Tavuk yerine bilmeden yer kaz
Ne yerse yesin almaz haz
Baştan dedik ya az
Onda yoktur alacağı bir baz
Yok onda ilimle irfan
Edemez alemi bil ki seyran
Kıymetini de bilemez ağlarken
canan
Ha canan ha yanan kendini düşünür
her an
Gülveren’im yeter şişti kafa
Fazla takılma lafa
Koy şiire az virgül yenisine
başla
Ne kendini ne başkasını haşla
Geçinirsin üç beş kuruşla
Fazla hesap yapma bu yan oturuşla
Oturuşunu yıkarlar düzgün otur
bir vuruşla
Mehmet Aluç-Gülveren