Dünya zından oldu kan çağlar nehir
Kahreder yokluğun bitsin bu mehir
Şad olup gülmesin bensiz O şehir
Yatağa yatınca beni hatırla
Arar oldum Sahra çölde Kerem'i
Özlemin kor gibi yakar sinem'i
Baykuş mesken etti gönül hane'mi
Yastıklar batınca beni hatırla
Gülmüyor yüzüme şu kara kader
Özlemin,hasretin bin parça eder
Oturdu kapımdan gitmiyor keder
Derde dert katınca beni hatırla
Ayrılık rüzgârı esmesin serde
Ne olur gönlüne çekme Yâr perde
Beni gör herzaman baktığın yerde
Kasvetin artınca beni hatırla
Daim açık sana gönül sarayı
Birlikte saralım Yârim yarayı
Sil şu bahtımda ki makus karayı
Hasretim tartınca beni hatırla
M.Yavuz