Öðretmenlik günleri geride kaldý. Öðrencilerimle birlikte olduðum zamanlar katýksýz en mutlu olduðum yýllardý. Bir devrandý yaþandý o güzel yýllar. Geriye her biri tanýmsýz güzel anýlar kaldý bana. Çalýþtýðým yýllarda özellikle 4. ve 5. Sýnýf öðrencilerime yazý stillerini deðiþtirerek ve yazýlarýnýn altýna adlarýný yazmayarak hakkýmdaki düþüncelerini bir ak kâðýda yazmalarýný isterdim. Geçen gün dolaplarý düzenlerken bu yazýlar elime geçti. Ne iyi, o yazýlarý saklamýþým. Þimdi sizi öðrencilerimin çocuk kalplerinin sýcaklýðýný hissedeceðiniz sýnýfýma davet ediyorum.

         Yazýlarý paylaþýrken özeleþtiri yapacaðým bir durumun altýný çizeyim. Bu yazýlar yirmi yýl öncesine ait. O yýllarda maalesef okullarýmýzda acýtmadan da olsa dayak söz konusu idi. Kiþisel olarak öðrencilerimle açýk kalplilikle tüm konularda fikir birliðimiz vardý. Sadece arkadaþlarýna karþý küfür söyleyen ve kavga edenler az da olsa dayaða muhatap olunacaðýný bilirdi. Ders konusunda böyle bir eylemim olmazdý. Ve bir öðrenciye dayak attýðýmda kendimi öðretmen olarak aciz hissederdim. Bakalým öðrenciler neler yazmýþlar. Noktaya virgüle dokunmadan paylaþýyorum:

         “Caným öðretmenim, güzel öðretmenim seni çok seviyoruz. Bize bilgi daðýttýn bir ýþýk gibi girdin kalbimize. O kadar þanslýyým ki bilemezsiniz. Çünkü sizin gibi bir öðretmenim oldu. Öðretmenlik çok güzel bir meslektir. Ama bu güzel mesleði güzel bir þekilde yerine getirebilmek ve öðrencilerine o duyguyu anlatmak çok önemlidir.

         Bize bir ana bir baba oldun. Saçlarýný aðarttýn bizim için öðretmenim. ‘Saçlarým ýrki olacak erken yaþlarda aklaþtý.’ Bize þimdiye kadar öðrendiðiniz her þeyi öðrettiniz. Sizden ayrýlmak çok zor geliyor. Size karþý bir eleþtirim yok. Çünkü 5 senedir sizin gibi bir öðretmenimi daha sevmemiþtim. Anaokulumda o öðretmenimden ayrýlmak çok zor gelmiþti. Bu sene sýnýfça sizi öfkelendirmeyeceðiz. Çünkü bu sizinle son senemiz. Ýsterim ki bizden sonra da öðretmenlik yapýnýz. Sizi bir muma benzetiyorlar. Ama mum ýþýðý yansýttýktan sonra söner. Ama siz öðretmenler asla sönmezsiniz. Hep bilginizle kalýrsýnýz. Benim caným öðretmenim.”

         “Öðretmenim bize sevgi dolu gözlerle bizler bakýyorsunuz. Öðretmenim sizi canýmdan fazla seviyorum. Bizim için saçlarýnýz aklaþtý. Bize ikinci sýnýftan beri bize okuma öðrettin ne yapsak hakkýnýz ödeyemeyiz. Bir þeyle ödeyebiliriz o da çalýþkan olmak bize ders öðretmek için ayaklarýný yoruyorsun. Bize iþ sahibi olmamýz için çabalýyorsunuz. Bizim için yedide okula geliyor birinci derste cumhuriyetle ilgili film izletiyorsunuz. Bayramda 3 C’nin öðretmeni öðrencilerinin kuru yiyordu, masasýnýn üstünde uyuyordu. Siz dünyanýn en iyi öðretmenisiniz sizin gibi öðretmen olmaz zamanýnda derse giriyorsunuz.”

         “Öðretmenim, siz bir güneþ gibi doðdunuz içimize. Bizi aydýnlattýnýz. Bize öðrettiniz. Bizim ufkumuzu geniþlettiniz. Saçlarýnýz aklaþana kadar. Bize kaç yýl emek verdiniz. Bir ana, bir baba gibi bize baktýnýz, büyütüp bilgi daðýttýnýz. Aslýnda siz bir meleksiniz diyebiliriz. Çünkü çok sabýrlý, sevecensiniz. Þu an yalan deðil, gerçekten içimden gelenleri kâðýda döküyorum. Sizi çok ama çok seviyorum. Yani diðer öðretmenlerimi de seviyorum fakat bu size duyduðum sevgi bir baba sevgisi kadar büyük ve deðer ölçülemez bir sevgi.

         Siz benim için çok deðerlisiniz. Sizinle bu son senemiz. Çok üzülüyorum. Çünkü sizinle beþ yýl bir aile gibiydik. Bu yazýyý siz olmasaydýnýz öðrenemezdik. Ama size beþ yýldan beri çok ama çok alýþtýk.  Þimdi ayrýlmamýz bizim (benim) çok güç bir þey olacak. Bize çok sabýrlý oldunuz. Belki sabýr taþýnýz çatlayacak þu an. Çünkü çok ama çok sabýr ettiniz. Belki biz de size çok haksýzlýk etmiþ olabiliriz. Eðer etmiþsek sizden özür diliyorum. Ama sabýr etmeniz iþe yarayacak. Çünkü biz de bu davranýþlarýn hakkýný ödeyeceðiz. Büyüyünce biz de sizin gibi bir öðretmen, doktor bankacý olacaðýz. Benim yazacaklarým bu kadar öðretmenim.”

         “Caným öðretmenim seni çok seviyoruz. Seneye senin sýnýfýna gelecek çocuklar çok þanslýlar. Sizin gibi disiplinli, bilgili tatlý bir öðretmene gelecekleri için çok sevinip bilgi öðrenecekler. Sizi kaybetmek kimse istemez. Sizi çok ama çok seviyoruz. Beþ yýldýr sizinle olmaktan çok mutluluk duyuyorum. Sen benim için çok deðerlisin. Biz çocuklar ayný küçük melekler gibi. Eðer bu sene senden ayrýlýrsak çok üzüleceðiz.”

         “Siz benim için bir melek, bir çiçek gibisiniz. Çünkü yýllarýnýzý öðretmenliðe adadýnýz. Þahsen ben bir öðretmen olsaydým. Öðretmenliði býrakýrdým. Çünkü çocuklarýn daha çok öðrencilerin gürültüsü, yaramazlýðý öðretmenlere saygýsýzlýk gibi daha birçok nedenler vardýr. Oysa öðretmenler bir çiçektir.

          Beþ yýldan beri tanýyorum ve diðer öðretmenlerden daha sabýrlý, daha temizsiniz. Öðrencilerinizi yaramaz, öðretmenlere karþý saygýsýz yetiþtirmediniz. Siz sýnýfýnýzý çok düzenli ve tertipli yetiþtirdiniz. Siz bize, doðruyu, güzeli ve öðretmenlere karþý sevgiyi öðrettiniz. Ama beden eðitimi derslerinde biraz daha fazla beden yapsak.

         Siz bence bütün küslükleri dostluða kini sevgiye baðlýyorsunuz. Sýnýfta bir öðrenci kavgayý baþlatýrsa diðer öðretmenler sýnýfýný sýra dayaðýna çeker. Bugün ve yarýnlarda sizinle olmaktan gurur duyuyorum.”

         “Benim öðretmenim disiplinli güzel konuþan birisidir. Bize hep ana, baba gibi davranýr.  Bize hep ikaz ederek susturur. Dayaða baþvurmaz. Öðretmenim hep bizim iyiliðimiz ister. Bize ders öðretene kadar anlatýr. Bizim iyi okullara gitmemizi ister. Bize kýyamaz bize bir þeyin kökünü öðretir. Öðretmenim hep bizim okumamýzý söyler okuyup büyük adam olunca iyi iþlere girmemizi ister. Biz bir þeyi yanlýþ yaparsak bize yine yanlýþ yapmasýn diye öðretir. Öðretmenler ders saatleri hiç boþ kalmazlar Atatürk’ün öðretmenlerle ilgili bir sözü vardýr “Öðretmenler yeni nesil sizin eseriniz olacaktýr.” Diye öðretmenim öðrencilere ve bizim velilerimize güzel konuþur nazik olur ama sadece velilerimize deðil herkese güzel konuþur.

         Öðretmenim sigara içmez. Bu yönü hoþuma gidiyor. Her öðretmenler bizler için çalýþýyor. Öðretmenim bize resimde deðiþik þeyler yapýyor bazýlarý hoþuma gitmiyor. Ama bazen resimler o kadar hoþuma gidiyor ki, hep resim yapmak istiyorum. Benim en sevdiðim ders Türkçedir. Öðretmenim soru soruyor bilemiyoruz, bilince öðretmenimiz seviniyor. Herkes testten beþ alýnca seviniyor. Öðretmenim hep diyor büyüyünce bizi güzel okullarda görünce sevinirmiþ. Öðretmenim okulda çok iyi herkesle kaynaþýyordu.”

         Devamla diðer öðrencilerin yazýlarý da paylaþýlacak.

                                                                   Ýbrahim Yýlmaz