Mamafih, demenin özrüyle sancaðýmý salýyorum ruhumun okyanusuna: debdebeli bir þiiri mizansen bellediðim günde devrilen bardaklarýn yasýný tutuyorum bir de henüz içemediðim þiirlerin.

Ruhumun deryalarýnda girift bir sersemlik kayýtlý ve aklýn zembereðinde hulasa yorgunluk sanýrým tüy dikti hasret aslýnda kime kimin nesi olduðumu soranlara da deðil cevabým sadece aklýmýn almadýðý bir cehaletle aþka kýyanlara cevabým haddim olmayarak belki de.

Mecazi bir firar benimki hele ki boyuma gelen baþaklarla ettiðim hasbýhalde Tanrýyý sorgulayanlar da kaçmazken gözümden.

Coþkumun þifresinde saklý yazdýklarým ve günün muhasebesi filan da deðil sadece cehennemden firar eden kâbuslara sunduðum iyi niyet elçiliðim.

Ayazýn soðuðunda muteber bir üþümüþlükle içimin fýrýnýný sonuna kadar açýyorum ki açmazýnda iken olup bitenin, bir düþ’ü kundaklamak nasýl ki vazifesi kiminin ben düþ pazarýnda sattýðým hayallerimin kundaðýný yapýp sallýyorum bacaklarýmda.

Yenilgi babýnda da görmüyorum kayýplarýn bir kazanýma denk düþtüðünü irdelerken günbegün, semiz bir serkeþlik ile izaha kalkýþýyorum.

Sarý mý zambak ve pembe en çok kime yakýþýr, diyenlerin yalancýsýyým; alýndýðým her kýrgýnlýkta sorumlu tutulduðum her dönemeçte ve aldýðým cevaplarla da eþleþmezken sorularým…

Kanýt peþine düþtüðüm geceden fazlasýyla alacaklýyým ve soytarý vagonlarýnda Doðu Ekspresinin, sadece biletsiz yolculuðumla bir tek benim Tanrýya hesap veren.

Kýrýk kiremit renginde saçýmýn kýrýklarý ve daha yeni aldýrdým kýrýklarý býraktým da kuaförde yeniden örsünler diye artýk geride kalan ne ise. Sitemsiz yolculuðumda, devasa balýklarla iyi geçinmeye çalýþýyorum ne de olsa sazan baþlýðýný bana ithaf edenlere sunabileceðim suyun içinde aðzýmdan çýkan hava kabarcýklarý ve boþluðu dolduran bu baloncuklarda illa ki monolog düzeyinden dilimden dökülenler ya da atýfta bulunduklarý ne ise; bir ikram babýnda alýyorum sözcükleri ve birbirine dikip kuyruklu elbiseler yapýyorum gecenin kursaðýnda kalan karanlýðý da alaþaðý ettiðim.

Bir þehir gezgini ya da bir ev kuþu.

Bir yalan ve doðrularý kanatan.

Yalan yanlýþ bir tanýmlama en çok da arkanýzdaki kalabalýða inandýrýcý olmak adýna ve evrenin bitmeyen dansýnda dinlediðim dört mevsim’le kendimden geçtiðim.

Saçlarýný unutan bir hasta yine hastane koridorlarýnda izlediði kandamlalarý ile kendini morga kilitleyen ve küt kesimli bir coþku ile kývýrcýk bulutlarýn þaþkýnlýðýna duyduðu yeni bir þaþkýnlýk ne de olsa coþkunun diðer adý mutluluða sevk eden o umut yelpazesi.

Kanatlarý olmayan bir kuþ gibi havalanmaktan aciz kalmak çok da dert deðil ne de olsa hayallere bandýðým gerçeklerim var benim bir de gerçekleri çarpýtan yalanlarý var Pinokyo’nun.

Yüzüme çarpan sessizliðin rüzgârý daha da coþturuyor içimi biteviye sürüklendiðimden de deðil bilakis sürdürmeyi sevdiðim her yeni düþ’üm yine düþkünü olduðum.

Zaferimi kutlamak adýna gidiyorum peþinden bilinmezin ve iþte ansýzýn bastýran bu saðanak sayesinde biriktirdiðim kâðýt kayýklarýma binip yelken açýyorum ve görünmezliðimle ve de olmayan aðýrlýðýma kanat takan meleklerin de vasýtasýyla kutluyorum özgürlüðümü artýk hangi düþ saðanaðýna ne zaman rast geleceksem. Su alsa da kayýðým hayatý ve iliþkileri asla sulandýrmadan susuyorum her söylemde bir sus payý saklý iken bir de çözemediðim yarýnlarda dün menþeli umutlarým hala pes etmemiþken sürünmeyi ve sürdürmeyi doðamdaki pervasýzlýðý bilfiil sevdiðim kadar da sevmeyi bahþeden Yaratana duyduðum minnet ve þükür sayesinde.

Mensur bir þiir düþüyor göðün sahibinden dilediðim aþk’ý bana çoktan sunmuþken evren derken hâsýl olan sessizlikte sen düþüyorsun aklýma.

Bukle bukle saçlarýmda açan papatyalardan yana sitemim ne de olsa düþ kurma özgürlüðüme set çekiyor her biri bir de biz olmayý bir türlü söyleyemediðim cümlelerimde bir ýþýk salýnýyor belli ki yazdýðým her þiir aslýnda gecenin ýþýldaðý.

Uzaklarýn fýsýldadýðýný duyar gibi oluyorum ve ilk kez sessizliðin büyüsünün bozulmasýný diliyorum.

Zaman ya da mekân fark etmiyor sevmek için en çok sevilmeyi temenni etmeyi aykýrý bir düþ olarak kundaklarken yalnýzlýk, sitemin baðrýnda dolanýyorum bu kez; en çok da kendime hatta sadece kendime.

Çalçene olmayý ben dilemediðim gibi bazen somurtuk bir mizaçla sonlanmasýný dilediðim hayatým düþüyor bu kez kirpiklerimden ve umudumu umudunla baðdaþtýrdýðým her cümlen geliyor aklýma belki de fýtratýn sunumunda budur gerçeklerin düþlerle karýþtýðý aslýnda görünmezin indinde budur iþte kazan kaldýran ne de olsa metazori sevmez insan.

Ýklim deðiþikliðinde ben birdirbir oynuyorum þaþalý bir yürek sesini de asla duymazdan gelemediðim belki de seni asla duymazdan gelmediðimdendir bu þen sesim: bazense hüzünlü yüreðim gamlý baykuþun adresini de bilmezken kýrlangýçlarýn yuvasýný düþünüyorum ansýzýn ve bilumum canlýnýn bu soðuk havada nasýl üþüdüðünü ve üþümediðim için utanýyorum ve yüreðimi üþütmediðin için de mutlanýyorum.

Göðün alfabesinde kanat sesleri ve terk edilmiþ metruk evler üstelik bir çocuðun sesinden üreyen o neþe ve terk edilmiþlikle üzüntüye þerh düþen bir güfte…

Tüm surelerde illa ki anýyorum seni ve illa ki arýyorum seni her gördüðüm surette.

Patavatsýz yorgunluðumu yok sayýp çýplak ayakla basýyorum topraða hani olur da içimdeki enerjiyi çeker belki de kökü olmayan þiirler kurulur yeniden þehrin boþluðuna oysaki her yer týklým týklým ve þehir bayaðý hüzünlü ve özlem yüklü.

Asýlý kaldýðým dimaðýmda saltanat sürüyor sayýsýz fýrtýna: tam biri bitiyor derken baþlýyor ansýzýn o deli rüzgâr ve ben hala dimdik ayaktayým: ne sallanýyorum ne de salýyorum içimdeki kuþlarý. Mahþerin kýrmýzýsýna dönüyor yanaklarým; çehremdeki hüzün bulutlarý daðýlýyor ve aðlýyor mevsim sanýrým coþkumu özümseyen o sýra dýþý yüklemler öznemle çekiþiyor ve çekiþtirildiðim her yerimde yeniden baþ veriyor umutlarým.

Yalansýz, riyasýz geçen ömrün dalgalarýnda hep nifak sokanlar var hayatla arama yine de aldýrmýyorum ve önümdeki dik yokuþu soluksuz týrmanýyorum ve týrmanýyorum derken ulaþýlmazlýðýn gölgesinde bir beyit olup düþüyorum satýrlara. Aklýma gelen dünün getirisi hüzün iken yarýna çeviriyorum bakýþlarýmý ve yarým kalan hikâyelerimi tek tek tamamlýyorum bir de öksüzlüðümü görmezden gelip sözcüksüz cümlelerle fýsýldýyorum kulaklarýna aslýnda duymadýðýn kadar görmediðin olsa da gerçeðim biliyorum ki ulaþacak her bir cümlem sana.

Baðýmlýsý olduðum hayatýn çehresinde solan bir gülüþ olmayý da sonlandýrýp hakkýný veriyorum ismimin ve göðün katmanlarýnda sýrlar serili iken serler sunuyorum evrene aslýmýn özüm olduðu; özümün de sözüm olduðu.