seni de
affettim kalbim;
hasreti de, yalnızlığı
da, hüznü de
yağmuru da
afettim, dağları da, çölleri de,
yılanları da
afettim kalbim;
iki ayaklı,
çatal dilli olanları da
çıyanları da
afettim, çakalları da, tilkileri de,
riyakârı da
afettim kalbim;
hilebazı da,
sahtekârı da
bestekârı da,
işvekârı da, cilvekârı da
ben kimleri
affetmedim ki kalbim,
hacıyı da,
hocayı da, kocayı da;
bacıyı da, acıyı
da,
geceyi de
affettim kalbim
heceyi de, tümceyi
de, günceyi de
işkenceyi
de, kelepçeyi de
seni de
affettim kalbim;
hanı da hancıyı
da,
yolu da yolcuyu
da
seni de
affettim ömrüm
azrail’i de,
eceli de
israifil’i de, suru da
kıyametimizi
de affettim kalbim
sıratımızı
da beratımızı da,
kahrımızı da
cevrimizi de
seni de affettim
canım kendim
gözyaşımı da
söz yaşımı da,
yazımı da
kışımı da
seni de
affettim tanrım
günahı da
sevabı da
iyiliği de
kötülüğü de
öyle bir af
çektim ki kalbim
öyle bir ah
çektim ki
o kadar
olur.