Depresif Ölümlü-2
Sessiz kal, üzül, sevin! İki uç arası bu!
Ne beyin patlaması, ne fikir yarası bu!
Bir daire üstünde gidip geliyor izler,
Belki bir paslı hançer bu pisliği temizler.
Hayır yok, çaresi yok, mecbur yaşayacaksın!
Susacak, yaşadığın günü yok sayacaksın
Sen busun kahramanım! Sen busun bütünüyle,
Hayat bu, yaşanacak yarınıyla, dünüyle.
Aç kapıyı gardiyan, özgür kalmalı zaman,
Repliğini özgürce tekrarlasın kahraman!
Kaderi budur onun: Kapı kapı dolanmak...
Oysa bütün mesele rüyayı gerçek sanmak!
İnsanlar hep mi cömert, hep mi böyle pintiler?
Dünden kalan sadece depresif esintiler...
İlk noktam ve son noktam nihayet kararsızlık,
Sizinkisi hayâ da benimkisi arsızlık.
Rüzgara kafa tutup savrulan bir tüyüm ben!
Ölmeyi bilmiyorsam neden ölümlüyüm ben?
Yansın, yansın bu ateş; sönmesin istiyorum,
İbre birden tersine dönmesin istiyorum
Yak şimdi bir sigara, pencere, bayrak, heykel...
Bütün bu gördüklerim el ediyor, hadi gel!
Gelemem, yok gelemem; yerime çakılıyım,
Etime, kemiğime, derime çakılıyım.
Kralsın diyorlar da ne tahtım var, ne tacım...
Şu sıralar sadece teselliye muhtacım.
(
Depresif Ölümlü-2 başlıklı yazı
Silüet tarafından
6.03.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
