Tuþ takýmý, üzerine tutulan el feneri ýþýðýyla aydýnlanmýþtý. Deri eldivenli parmaklar tuþlara basýyordu. “Kahretsin!” Ýki adam telaþla kasa açmaya çalýþýyordu. Uzun boylu olaný önünde tuþlarla uðraþana kýzdý. “Çekil baþýndan Ersin, çekil. Babamýzýn kemiklerini sýzlattýn.” Tuþlara dikkatle baktý. Birkaç dokunuþla þifreyi tutturup kasayý açtý. Elmaslar fener ýþýðýnda parladý. Ersin panikle salonda dört dönüyordu. “Abi çabuk, çabuk,” derken salon tüllerinde polis arabalarýnýn çakar lamba ýþýklarý dalgalandý. Abisi hýzlý el hareketleriyle elmaslarý çantaya süpürdü. Salondan koridora oradan da mutfaða geçtiler. Ersin baþýný eþikten dýþarý uzatýp kolaçan etti. Fýrladý. Aðaçlýða doðru koþarken peþinden abisi geliyordu. Polisler kaçanlarý fark etti. Arkalarýndan aðaçlýða daldýlar. Ersinle abisi yan yana, nefes nefese, sýk sýk arkaya bakarak koþtular. Aðaçlýktan geniþçe bir düzlüðe çýktýlar. Köy çeþmesine yasladýklarý motorlarýna yöneldiler. Öne abisi arkaya Ersin geçti. Gazý köklerken polisler düzlüðe çýktý. Motor arka tekerinden topraðý püskürtüp fýrladý. Polisler baka kaldý. Abisi þaþkýnlýk içinde “Açamadýðým kasa yok. Sana da bütün numaralarý öðrettim. Sense eline yüzüne bulaþtýrdýn.” Ersin caný sýkkýn “Kasa soymak istemiyorum. Baþka iþ yapacaðým.” Abisi aniden frene bastý. Motor yalpalayýp durdu. “Ne iþ yapacaksýn! Beceriksiz.” Ersin atladý. Dolan bardak taþmak üzereydi. “Bilmiyorum ama býktým beni kýyaslamandan.” “Kafamý bozma! Bin þu motora.” Ersin burnundan soluya soluya yürüdü. Polis sirenleri duyulunca abisi motora gaz verdi. Ersinin yanýnda yavaþladý. “Son kez diyorum, dedemiz babamýz…” Ersin yüzüne bakmadan aðaçlýða girdi. Abisi tozu dumana katýp gözden kayboldu.

Tuþ takýmý, üzerine tutulan el feneri ýþýðýyla aydýnlanmýþtý. Deri eldivenli parmaklar tuþlara basýyordu. “Kahretsin!” Kasa baþýndaki adam kendini kaptýrmýþ hýrsla tüm olasýlýklarý tuþladý. Omzu üzerinden biri fýsýldadý. “Hani senin açamadýðýn kasa yoktu! Gidelim yakalatacaksýn bizi!”