Sözcükler eylem yapýyor,

Satýrlarýn koðuþunda edilgen bir tutanak

Ýçi tutarsýz; dýþý yetiþkin düþlerim.

Sarmalýnda ölümün, hidayet düþlediðim.

Sanrýlar teyakkuzda

Aþkýn da alýn teri içimdeki yangýn:

Büyüttüðüm kadar güzeldir düþlerim

Büyümeyi unuttuðum

Annemin kollarýnda

Sönen bir yangýn olmaya adayým.

Düþ palasý çukurunda býçkýn imgeler:

Sarý beniz teninde yorgunluðun

Teyakkuzda cahil heceler;

Andýkça adýný ýsrarla

Yana düþen baþýmý

Sanma ki yaslayacaðým ruhuna.

Ceplerimde irili ufaklý hüzün taneleri

Aþkýn bam teline basan sen deðil miydin?

Sonramla avuttuðum

Demli yorgunluðun gölgesine sinen

Bir efkârým iþin aslý:

Satýrlarýn azabý ve titrek ýþýk:

Yalýtýlmýþlýðým yeknesak bir üzünç

Belki de gülünç her kelimem

Ýçimde erittiðim gül pembem.

Zamaný maruzat gösterip kýyama durduðum;

Han duvarlarýna baþýmý baþýmý vurduðum:

Kendimce öykündüðüm bir sihir;

Adam akýllý dingin olmalý günüm

Ne kalpazan bir gündeme denk düþtüðüm

Ne yalan devrana dudak büktüðüm.

Elemin ehli keyif titri

Sonrasý kâbusla gerçek arasý bir yitim’im iþte:

Kaosun mimarý sanrý yüklü eylemler.

Düþ çukuruna düþtüðüme binaen

Hayattan tüm beklentim sönerken

Varsa yoksa bir heceden ibaret:

Aþka dair bir söylence

Belki de gül’mek bir dayatma

Gül yüzünde ömrün kanayan yaralarýma

Su döküp içimdeki çiçeði büyüttüðüm.

Büyüttüðüm kadar da büyümediðim

Çapkýn mizacýna gelip gidenlerin

Anlamlar yüklediðim:

Belki bir koþut

Belki de girdabýn kendisi

Sezilerimle erirken içimin balmumu

Yaydýðým ýþýk kadar da minnettarým eni boyu:

Týrtýklamasýn da kimse içimdeki ezgiyi

Bir ben duyarým bir de Yaratan

Varsa bir duyan

Haykýrsýn yüzüme içinden geçeni.