‘’Yazarken sahteliðe düþmekten, sana yalan söylemekten ve olmadýðým biri gibi görünmekten sakýnýyorum ve o kadar kendim oluyorum ki dünyaya karþý korunaksýz kalýyorum.’’(Ýnci Aral)

Hatýrþinas bir týnýsý olduðuna vakýfým sessizliðin derken ürkünç yalnýzlýðýn infilak ettiði d/okunaklý satýrlar.

Yalýn ve ketum olmak bir yana çetrefilli rüzgârlarýn da sürüklediði bir kuþ ölüsüne acýmaklý gözlerle bakmak bir yanda.

Kocaman bir kara tahtanýn önünde ve elimde beyaz tebeþir: yaþýmýn kaç olduðu önemli deðil üstelik: belki bacak kadar boyu ile öðretmenine kafa tutan belki yetiþkin kimliði ile öðrencilerini kucaklayan o sunum.

Yeter ki elimde tebeþir olsun ve dokunmadan tahtaya herkes algýlasýn içimden geçeni.

Kelimeler az sonra dökülmeye baþlayacak zihnimden ve boyutsuzluðumla tünel kazýp firar edeceðim sistemden.

Düþ maðduru bir gerçek olduðumun da bilincinde.

Belki de gerçeklerin gerekçeleri ile ötelediði düþ kýrýntýlarý.

Kâbuslarýn mutlu sonla bitmediði týpký hayatýn dalkavuk sunumunda masallar yazmaktan imtina ettiðimiz ve iþte yolculuk baþlýyor.

Ýçime yaðan karýn tüm ana yollarý kapattýðýný bilmek belki de bana iyi gelen ve çýkýþ noktasý ararken sýkýþýp kalmak ve asla kurtulamayacaðýnýn bilincinde zamana karþý zar tutan bir Tanrýyý canlandýrmak gözlerimde.

Hangi fragman eþlik etmeli yeni güne ya da hangi beyit kýssadan hisse tadýnda yolunu þiire çevirir ve gözlerini dikip de kelimelere buyur eder ansýzýn?

Anlama güçlüðü çektiðimiz zamanlar çok önemli bir ayrýntý sunuyor hayata ve anlatmaktan yorgun düþse de insan bir gün anlaþýlacaðý umuduyla kalemle kuyu kazýyor belki elemin ayrýntýlarý derken hasýl olan mutluluk ve bir öngörü derken cafcaflý bir hikaye ve sonlanmasýný dilediðimiz acýklý bir film.

Filler mezarlýðýnda ayak basmadýðýmýz yer mi kaldý?

Hayal küpüne biz isteyerek mi dâhil olduk?

Sorularýn kardýðý akýl oyunlarý belki de aklýmýzýn baþýmýzdan gitmesinden en çok da yüreðimiz muzdarip derken öykündüðümüz güzellikler týpký metafor yüklü bir gezegende gidip geldiðimiz o güzergah az sonramýzýn kara delikle muhatap olup yokluða karýþacaðýmýz.

Bir alýntý ile baþladým bu yazýma çünkü uzun uzadýya düþünmekten sýkýlmýþtým ve yol ayrýmý bildiðim her cümleyi de en ufak ayrýntýsýnda kadar tahlil ederken zihnim düþtüm yola ansýzýn.

Sözcükleri ihbar ettiðim mi gerçek yoksa sözcüklerin beni çýplak kýldýðýmý mý?

Hani bazen de düþünmüyor deðilim; bu aykýrýlýðýmýn bana nelere mal olduðunu/olacaðýný.

Sunumunda lezzetli bir yemeðin ve son anda dibinin tutmasýndan korkup neredeyse piþmeden sunuma geçtiðimiz.

Sevginin ana yolundan sapýp da þüpheler tali yoluna derken içimizdeki kýyýmý sonlandýrmak adýna basireti baðlanmýþ cümlelerden alýp da hýrsýmýzý.

Kelamýn biri bin dert týpký paranýn sürümde olduðu gündelik hayatta ben para kazanmayý reddedip kelimelerle karnýmý doyurduðum sanrýsý.

Ýçimdeki büyüteç bazen yangýný büyütüyor bazense dertlerin tekmiline baský yapýyor.

Ýmlerin gölgesinden kurtulup gerçeklerle özene bezene sýnandýðým ve hayallerin turþusunu kurup bir türlü gerçeðe dönüþtüremediðim.

Hangi boyutta takýlmýþlýðým bir tez konusu aslýnda boyutsuz olduðumu iddia edip tek boyutta gidip geldiðim ve kurþun aðýrlýðýnda bir hezimetle içimdeki çaðlayana set çektiðim daha doðrusu engel olan nedenler genelde sustuðum ve kabullenmek zorunda kaldýðým.

Hayatýn realitesi ve bizlerin görmezden geldiði nicesi aslýnda birbirimizi yok saydýðýmýz aslýnda yok sayýldýðýmýzýn bile yok sayýldýðý.

Bir kimlikten çýkýp da yola.

Bazense yoldan çýkýp bir kimlik kaygýsýna dönen içimizdeki sýkýntý.

Mahþer kalabalýðýnda kelimeler bazense çýkmazda kaldýðým ve ayný düþünce ve kelimenin etrafýnda dönendiðim derken akla aykýrý bir hicapla kendimi cezalandýrmaktan da vazgeçmediðim bu baðlamda bana kesilen ceza makbuzlarý asla içimdeki aðýrlýðý geçemiyor ve aðdalý hüznümle mutluluk nidalarý atabilsem de zaman zaman dönüp dolaþýp ayný yere geliyorum.

Bir ittifak belki de hüzün yüzlü zaman.

Bir kýsýr döngü adeta zamanýn hüzne dönük yüzü.

Ýlla ki neþemin çalýnacaðýnýn da ihbarý ve eninde sonunda süt dökmüþ kedi gibi kabuðuma çekildiðim bir o kadar kendimi suçladýðým, ne gerek vardý sorusundan çýkýp da yola nereye varacaðýmý bilemediðim sonunda tosladýðým boþluk.

Hicabýn da ötesi ve aykýrýlýðýn izdüþümü üstelik neye mal olacaðý deðil zaten çoktan uðramýþ olduðum zarar.

Sözcükler fink atarken zihnimin koridorlarýnda düþüncelerimin de izini sürüyorum daha doðrusu benim peþime düþen onlar.

Kayýtsýz birer izlek iken bunca gölge ve kayýtsýz olmayý beceremediðim gerçeði ile her doðruyu haykýrdýðýmda kovulduðum sayýsýz kapý.

Köhne bir sarkaç gibi baþýmýn uðuldadýðý o gürültü tapýnaðý aslýnda kýyamdaki yüreðin hayatýn galesi ile kesiþip de bir türlü anlaþamadýðý.

Arkama bakmadan koþtuðum engelle dolu yolda tökezlemem nasýl olasý ise baþarý addedilen olguya da asla ulaþamadýðým belki de kendimi küçük görüp bilmediðim gerçeðini öne sürüp bildiklerimi askýya aldýðým her saniye ve her kelime dökülürken irili ufaklý hezeyanlarýn illa ki huzursuzluk verdiði.

Tolerans göstermesi gereken ise sadece benim üstelik kendime akabinde illa ki birilerine sýrt dönüyorum belki de korumak adýna en azýndan tüm iyi niyetimi ve saygýmý koruyup kaçýyorum ama kendimden yine de yakalanmam an meselesi hele ki yazmaya baþlayýp devamý gelirken satýrlarýn ve bingo!

Ýçimdeki esrarýn eriyen muma dönüþtüðü aslýnda kâinatýn þifresine hala kani olamadýðým ve iki arada bir derede kalýp beylik bir hezeyanla kendimi suçladýðým suçlandýðýmýn da bilincinde iken haricimde kim varsa.

Tetiklenen özgürlüðüm aslýnda sýkýþýp kaldýðým.

Özgürlüðün anlamýný çözemediðim ve kimliðime sahip çýkmakla dünya arasýnda bir seçim yapmak zorunda kaldýðým. Biliyorum ki; tüm olup biten akla zarar iyi de normal addedilen ne kaldý ki geride bize dair ve günümüz þartlarýný da göz önüne aldýk mý?

Þimdimi sonlandýrýyorum bu son cümle ile yarýna rahmet okuyorum þimdiden ne de olsa portföyümde ne var ne yok sadece bilinmezin indinde yeter ki yaþayacak ve yaþatacak bir þeyler bulayým: elbette umudumu.