KAPI KİTLİ CÜZDAN CEPTE PARA YOK!
"21 Mart 1973' de kaybettiğimiz AŞIK VEYSEL'i ölüm yıldönümünde rahmetle yad ediyoruz"
Şiir yazmak çok zordur.
Bazen günlerce, aylarca beklersiniz de ilham bir türlü gelmez.
Bir anda;
Bir şeye çok üzülürsünüz...
Aşık olursunuz...
Sevdiğiniz arkasına bakmadan sizi terk eder...
Bir yakınınızı kaybedersiniz...
Eğer şairseniz; bu durumu lehinize çevirebilme ihtimaliniz çok çok yüksektir.
Yeter ki, çalan kapıyı açın ve ilhamın içeri girmesine izin verin.
İşte o zaman; içiniz boşalır, fırlayıverir kelimeler bir bir yüreğinizden.
Siz söylersiniz kaleminiz yazar; farkına varmadan ortaya bir şaheser çıkar.
Tıpkı AŞIK VEYSEL'e olduğu gibi.
Büyük Ozan'ın yolu günün birinde Tarsus'a düşer.
Arkadaşlarıyla birlikte zengin ve ünlülerin kaldığı ŞADIRVAN HAN'da kalmaya karar verirler.
Yeme, içme derken; sohbet derinleşir ve vakit epey geç olur.
Veysel arkadaşlarından yol yorgunu olduğunu söyleyerek izin ister.
Odasına çıkar, kapısını kilitleyip yatar.
Sabah kalktığında elini cüzdanına götürerek parasını arar.
O da ne?
Cüzdan boş!
Telaşlanır, tekrar tekrar bakar ama; ııhhh, yok!
Çok çok üzülür.
Ne zorluklarla kazandığı üç beş kuruşunu düşürmüş olamazdı.
Çünkü parasını her zaman özenle cüzdanına yerleştirir, onu da sağlam yere koyardı.
Kapının içeriden kilitli olduğundan emin olmak için yerinden kalkar, duvara tutunarak elleriyle yoklayarak anahtarı bulur ve kontrol eder.
Evet, kapı kilitli!
Cüzdandaki parasının çalındığını anlar.
İçi yanar.
Sonra bir ümitle tekrar tekrar bütün valizi karıştırır ama nafile; gerçekten de parası çalınmıştır.
Yatağın üzerine yığılır adeta ve gözlerinden yaş, dilinden o muhteşem dizeler dökülür.
Aşık Veysel “Hırsız’a Beddua” adlı şiirinde o gece Şadırvan Han'da başına gelenleri şöyle anlatıyor.
HORSIZA BEDDUA
Parça parça olsun, paramı çalan
Kimisi gerçek dedi, kimisi yalan
Dünyada görmedim, böyle bir plan
Kapı kitli, cüzdan cepte, para yok..
Gezdim İstanbul’u, İzmir, Ankara
Şadırvanlı handa kaldı bu para
Bu nasıl dalgadır, bu ne dubara?
Kapı kitli, cüzdan cepte, para yok..
İsa değil, göğe çıksın sır olsun
Alanların, iki gözü kör olsun
Tarsus’ta bu destan hatıra kalsın
Kapı kitli, cüzdan cepte, para yok..
Bilsem, gelmez idim ben bu Tarsus’a
Bu gamlı gönlümü koymazdım yasa
Haber verdim, inzibata polise
Kapı kitli, cüzdan cepte, para yok..
Ehli-din olanlar, asla bunalmaz
Herkesin ettiği, yanına kalmaz
Bu ne muammadır, hiç kimse bilmez
Kapı kitli, cüzdan cepte, para yok..
Olan oldu, Veysel boşuna yanma
Sana kim dedi ki; uyu, uyanma
Sılaya gitmeyi severim amma;
Kapı kitli, cüzdan cepte, para yok..
RAHMETLE VE MİNNETLE ANIYORUZ MEKANIN CENNET OLSUN BÜYÜK USTA!
Saygılarımla
Sebahat Karagöz
20 Mart 2019
