Online Üye
Online Ziyaretçi
Bazıları cumadan cumaya hatırlar sevdiğini… Ne goncasından açan çiçeğini o güne kadar görür, ne yağmuru dokunsa rahmet bilmez, işkence olur, dert olur ne de sesini duymaz, işitmez! Üç adımlık yerden helikopterine biner, yalnızca o ana bayram der … Kısacık zaman diliminde yanında kalıp, hızlıca hoşçakal der. Neymiş çok işleri varmış, neymiş gelmeye gücü yokmuş… Grip olmuş hatta! Sanki bir tek o gün bayrammış gibi, bayram namazı kılar gibi bir vuslat işte… Vazifesini yapmış ve vicdanı rahattır.
İnsan sevdiğine bahane üretir mi? Onu üzmek ister mi? Her geldiğinde gözyaşı döker ve sevdiğini söyler durur… Özlediğini anlatır pervasızca. ellerini açar birde dua ederek isteklerini sıralar!
Bir nehir beslenmezse kurur, toprağa gübre atmazsan tohum çürür… Sararmış başağa altı gün sonra su versen yeniden yeşerir mi? Sevdiğini söyleyen sanki buna seveni inanır sanır! sanki bir pazarlıktır bu geliş… Bak kıymetimi bil ve her bayramda sana geliyorum der gibi… Sanki seveni ona muhtaçmış gibi… Neymişim der gibi!
Ey bunu yapan kişiler kendinizi kandırmayın. Bayramınızı her beş vakitte tekrar ediyor bilin. Sevdiğinize sevginizi içtenlikle iletin. O seven varya asla size kanmaz, kandırılamaz… Eğer sizi terk ederse vay halinize!
Saffet Kuramaz