Bir sözcük cinayetine tanýklýk etmek týpký mevsimin kararsýzlýðýnda sitem etmek doðaya.

Ön sözü olmayan bir roman ya da olmayan bir romana ön söz yazmak.

Gýybetini yaptýðým kelimeler avaz avaz baðýrýrken TDK’na ihanet etmeden ve geçiþtirmeden hayatý muntazam bir seyir izlemek her anlamda sözcük israfýna dönük yüzünde yýrttýðým kâðýtlarýn, bir derviþ edasýyla zikrettiðime uygun bir fikir analizi yapmak adýna.

Kýzýl öfkenin þuh sesi ve zaman aralýðýna düþen baþým.

Ar’ým.

Aryalarým.

Ant içtiðim.

Ah ettiðim.

A’dan çýkýp da yola henüz abý hayat demeyi beceremediðim.

Baþýna buyruk bir cümle olma telaþým.

Babil’in Asma Bahçeleri, babamýn dünde kalan sevgisi.

C’ye varamadýðým henüz yine de canýmdan çok sevdiðim aþk’ýn her haline kibrin bile yakýþtýðý.

Düþ meclisi, azizim: düþe kalka yürümeyi yeni yeni becerdiðim…

Atladýðým harfler mesela.

Atýl yüreðimin afakî coþkusu.

Zanlara vardým zangýr zangýr titreyen masumiyetin feri sönmemiþken.

Zam’a mahkûm bir esaret belki de esrikli aklýmýn bir vecizeye kurban gittiði; kurban edildiðim; kulu kölesi iken sevginin zimmetli yüreðim.

Ve baþa döndüðüm: illa ki A.

A’dan z’ye çivileme atladýðým.

Kayýtlarda solan bir çiçek resmine denk düþmek mesela ve solgun göðün hoyrat kuþlarý:

Gök, Tanrý ve kuþ.

Kuþ bakýþý niyazlarýmda kuramlara denk düþen vecizeler.

Suyun katý hali; donmuþluðum, doldurulmuþluðum.

Dona kalan mevsimde baharlarýn bahar yaðmuruna yenik düþtüðü ve yeniden düþtüðüm Babil’in Asma Bahçeleri.

Bir inhisar.

Biri inisiyatif.

Güleç yüzümde gülücük maðduru bir kýyým aslýnda pasaja yýðdýðým duygular ve kýrk ayaklar geçit yaparken bir günden tükenen ümitler.

Zevk düþkünü kim ise ve kim ise yüreðin mürþidi çeliþen insanlar ve çelimsiz veryansýn yüklü silik faturanýn kokan nefesi.

Bir annenin acýsý ve bir de acýnýn annesi olduðum.

Rakýmý olmayan bir þehir gibi ve adýný bilmediðim duygularý satýrlara böldüðüm aslýnda böldüðüm satýrlarýn uzamýnda ben bir çarpým tablosu olmaya þerh düþtüðüm: mütemadiyen çoðaldýðým ve azalan hüznüme yeniden ivme kazandýran bir isyan duvarýn öbür tarafýna asýlý insanlardan yansýyan zulüm.

Kibirli bir âþýk gibi.

Kibrin aslýnda bir koruma mahiyetindeki o dokusu ile ifþa edilesi bir duygudan kabaran minvalin de öykündüðü arazi.

Gölde saklý huzur; huzurda saklý ölüm; ölümde saklý sýrlar ve sýrlarda saklý insan.

Ý’de takýlý kaldýðým týpký ettiðim ibadetin koruyucu yüzünde korunduðuma biat aþkla yaþadýðým; aþkla yazdýðým belki de kendimi kandýrdýðým.

Zývanadan çýkan insanlýða bir gönderme de deðil sadece Rabbimle baþ baþa.

Zemzem suyuna hasretim ve kalp kýrmamak adýna zarif bir reverans ile geri durduðum ve hep gerileyen duygular…

Yiten masumiyetin.

Aþkýn  kepenklerine asýlý özlemin.

Aþkla çýkýp yola ve düþüp aþka…

Hala A’da takýlý iþte aklým ve aþkta kalmýþlýðým aþka dair bir önseziden kurtulamayýp Allah rýzasý için sevdiðim ve hala arayýþýnda olduðum son bir harf, ne hikmetse zarftan çýkardýðým tüm harflerin boþboðaz isyaný ile kozamda sýrnaþýk bir hüzünle…