Soruyor muyuz kendimize benim gibi kaçtýkça nereye kaçýyoruz? Hayattan sorumluluklarýmýzdan yakýnlýklarýmýzdan kaçmak diye bir þey var mýdýr? Yoktur, öyle ise nereye kaçýyoruz neden niçin? Hayat bir daðýn yamacý, o daðýn yamacýndan aþaðýya atlayarak bir yerlerimizi kýracakken yaralayacakken nereye kaçýyoruz? Böylesine uçmak özgürlüðe uçuþ deðil, düþmelere davetiyedir! Bizleri sürükleyen benlik nefis karþý konulmaz dünyalýk kazançlarýmýz bizi birbirimizden ayýrýrken, daha nereye kaçmayý düþünüyoruz? Zaten ayrýlýkla gönüllerimiz yaralanmýþ, mutluluk bize uzak kalmýþ daha ne kadar acý çekmeyi ýstýrap içinde yanmayý seçiyoruz, yanýyoruz kavruluyoruz iþte yalnýzlýðýmýzýn ýstýrabýnda!

Duvarlar yýkýlmak üzere üstümüze üstümüze gelirken neden birbirimize koþmuyoruz da altýnda kalmayý seçiyoruz? Böylelikle ne kazanç saðlayacaðýz? Tatsýz duygudan eseri olmayan nahoþ duygusuzluklarla daha ne kadar dost kalacaðýz bizi yiyerek bitirmeye çalýþýrken? Bir özlü söz vardýr” Demir tava gelir kömür biter, akýl baþa gelir ömür biter” inþallah bu özlü sözü yaþayanlardan olmamamýz dileðimle.

Eskiden ne güzeldi herkes edepli

Þimdi herkes küpeli Leyla sevilmez þüpheli

Þimdi kalmýþýz iki dere arasýnda ne etmeli

Ya iyi olaný almalý gülmeli güldürmeli

Ya kötü ile yaþarken kimse zarar görmesin diye

Alýp bu baþý bu diyarlarý terk etmeli gitmeli

Ne demiþ büyüklerimiz

Kötülere katlanmak sandalyenin iþi

Gönlün deðildir iþi hemen çekmeli kötünün fiþi

Adam olmalý edepli olmalý önce kiþi

Adam derken bakarsýn üç kaðýtla dönmüþ yýkmýþ kriþi

Ýþte bu nedenle yapmalý güzel olan iþi

Ya da alýp bu baþý bu diyarlarý terk etmeli gitmeli

Mehmet Aluç